Πως γεννήθηκε το T(ea)hought of Run

Από το teaofrun.blogspot.gr
Και τι δεν έχω νοιώσει τα τελευταία χρόνια που τρέχω έξω, στο βουνό. Απίστευτα πράγματα, μοναδικές καινούργιες σκέψεις και μοναδικές ξεχασμένες μνήμες από πολύ περασμένα χρόνια.

Δεν είναι ψέμα ότι και μόνο από τις περασμένες παλιές σκέψεις που έρχονται, νοιώθω να ξαναγεννιέμαι. Κι είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να ξαναγεννιέσαι έχοντας μαζί σου όλα τα αρώματα, όλα τα χρώματα των περασμένων, με όλες τις εμπειρίες της διαδρομής όμως, καθαρές, πολλές φορές όπως τα φύλλα μετά την δυνατή βροχή, όπως το άρωμα του θυμαριού που κάποιες φορές είναι τόσο έντονο που με πνίγει και αποζητώ οξυγόνο.

Είναι σαν να έχω πάνω μου το μεγαλύτερο, το σοφότερο τσουβάλι που θα μπορούσα να έχω ποτέ. Παραφουσκωμένο και ανάλαφρο μαζί. Χακί, κόκκινο, μοβ, μαύρο, πορτοκαλί, πράσινο, πολύχρωμο. Ανάλογα την διάθεση, ανάλογα την κλίση, ανάλογα την φορά, ανάλογα το φως, την στιγμή του 24ώρου. Σαν άλλη παλέτα ζωγράφου το τσουβάλι που κουβαλάω, πολύχρωμο και αρωματικό, πολύχρωμο και ουσιαστικό. 

Συνέχεια γεμίζει, συνέχεια χρωματίζει. 

Και μετά στο σπίτι, στην γλυκιά βάση.

Η κούραση, βράδυ η μεσημέρι δεν έχει σημασία, αυτή χωρά παντού. Κούραση δημιουργίας, πόδια βαριά, ώμοι πιασμένοι, τραβήγματα, γρατσουνιές, αυτά και πόσα άλλα φέρνει αυτή η τόσο απλή και επαναλαμβανόμενη διαδικασία.

Το καυτό μπάνιο, τα ήρεμα σεντόνια, η ήμερη ύπαρξή πια, η φροντίδα της κουβέρτας με το άγγιγμά της, μια κούπα ζεστό τσάι που αχνίζει, η κανέλα, τα αρώματα από την μίξη, το μέλι μέσα. 

Το πρόσωπο που καίει, κυρίως τους κρύους μήνες, μετά από μια μεγάλη προπόνηση ή έναν αγώνα. 
Οι κουβέντες για αυτό που ανήκει στο παρελθόν κι όμως ώρες μετά έχει έντονο παρόν.

Οι σκέψεις, έτσι γεννήθηκε το t(ea)hought of run. Αναδύθηκαν πράγματα που οδήγησαν την σκέψη για την δημιουργία του blog. Ένοιωσα ότι ήθελε το keep-life και ένα αδερφάκι. Είπαμε πάντα φέρνει πράγματα το τρέξιμο, είναι μέρος της εξέλιξης.

Βαγγέλης Ψυχογυιός

Σχόλια