Πάντα φέρνει κάτι καινούργιο το τρέξιμο. Τρέχοντας χθες μεσ’ τη βροχή στο βουνό τα πόδια μου κόλλησαν κάποια στιγμή μέσα στις λάσπες. Τα είδη βαριά πόδια βάρυναν κι άλλο. Χωρίς να κοιτάξω ‘’είδα’’ την σόλα αρκετά εκατοστά πιο παχιά απ’ την λάσπη που κόλλησε πάνω της.
Τότε ''έφυγα'' χρόνια πίσω.
Καλοκαίρι 1998 Κ.Ε.Ε.Μ. Σπάρτη.
Καλοκαιρινές μπόρες του Σαββατοκύριακου. Πάντα τα Σαββατοκύριακα στο στρατό δίνουν περισσότερο χρόνο για σκέψη. Βαριές έγκλειστες σκέψεις λόγω της φύσης του στρατού σε συνδυασμό με την ζωή που αφήνεις έξω. Βαριές όπως τα άρβυλα που φάνταζαν να ‘ναι πολλοί τόνοι λόγω της λάσπης.
Αναρωτήθηκα που έχω τις σημειώσεις μου από εκεί το καλοκαίρι.
Πάντα φέρνει κάτι καινούργιο το τρέξιμο…
Όπως συνδέονται τα μονοπάτια μεταξύ τους συνδέονται οι μνήμες.
Κι αυτό γιατί αποφάσισες να τρέξεις . Γιατί αποφάσισα να τρέχω.
Τόσο απλά.
Όπως το να τρέχεις
β.ψ.
Σχόλια