Τρέχοντας / Μικρές μικρές αποστολές / Ένατο μέρος

Όγδοος / 8ος Olympus Marathon 26.06.2011
Σαν όνειρο μου φαίνεται τώρα πια εκείνη η συμμετοχή. Σαν όνειρο που μέσα του χωράν συναισθήματα στις αποχρώσεις των χρωμάτων της ίριδας. Ο πρώτος μεγάλος μου αγώνας ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ. H απομυθοποίηση ήταν πολύ μακρυά.

Το μεγαλύτερο ζόρι το βίωσα ένα μήνα πριν την ημέρα του αγώνα, ένας αχαρακτήριστος μου έκλεισε τον δρόμο και είχα πτώση με το μηχανάκι. Αποτέλεσμα, ένα διάστρεμμα που δεν έφυγε εντελώς μέχρι τον αγώνα. Δεν υπήρχε όμως η περίπτωση να μην τρέξω. Όπως επίσης δεν υπήρχε η περίπτωση να μην μου ''βγει'' αυτό κατά την διάρκεια. Όλυμπος είναι αυτός.

Τώρα πια 2 1/2 μετά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μπορώ να ξεχωρίσω από εκείνη την ημέρα. Όταν τρέχεις στο βουνό τα πάντα είναι αναπάντεχα, πολλές φορές αναπάντεχα όμορφα, ακόμα και στα άσχημα υπάρχει δόση ομορφιάς. 

Λίγο πριν τον Ζολώτα, σε μια κατηφορική ευθεία καθώς χαιρετιόμουν με κάποιον που ανέβαινε δεν πρόσεξα, πάτησα εκτός μονοπατιού και έπεσα στα δεξιά. Έγινα όλος σκόνη και το πόδι που ήδη με ενοχλούσε με διέλυσε. Αν δεν ήταν η Ιωάννα και Φίλιππος στο Λιτόχωρο δεν θα συνέχιζα. Τώρα πια γελάω με την πτώση, ήταν για γέλια όλο το σκηνικό. Ο άνθρωπος που ανέβαινε απλά ρώτησε αν όλα πήγαιναν καλά, την στιγμή που απαντούσα ''όλα καλά'', σωριάστηκα. 

Παιδιά γινόμαστε τρέχοντας, παιδιά που δεν τρέχουμε απλά σ' έναν αγώνα βουνού, κυρίως  ζούμε μια περιπέτεια υγείας. Ζούμε ξανά παιδικές καταστάσεις, μέσα απ' τα πληγωμένα απ' τις πτώσεις πόδια. Σκοντάφτουμε σαν μικροί περασμένοι εαυτοί, αναπνέοντας διαχρονικό οξυγόνο, τώρα, στο παρόν, κι όλο αυτό είναι ένα σύνολο καταθέσεων για την συνέχεια, για το μέλλον.

Ξέφυγα...

Για αυτό τρέχω, και για αυτό τρέχω.

Λίγες ώρες μετά τον αγώνα, το βράδυ στο σπίτι. Θυμάμαι η Ιωάννα δούλευε, ο Φίλιππος και εγώ βλέπαμε παιδική ταινία. Τι βλέπαμε, κομμάτια ήμουν και απολάμβανα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου την ζεστασιά και την επαφή με τον 3χρόνο τότε γιο μου που' χε στο λαιμό του μετάλλιο που πήρε όταν τερματίσαμε χέρι - χέρι. Γι' αυτό λέω και ξαναλέω, η ''τροφή'' που σου δίνεται με το τρέξιμο δεν υπολογίζεται, δεν έχει μέτρο.

συνεχίζεται...

β.ψ.

Διαβάστε επίσης
8ος Olympus Marathon / Αισθήσεις στο μέγιστο βαθμό





Σχόλια