Από το jazzinjazzfriendskostasspanos.blogspot.gr
Αυτές τις μέρες, κλείνουν τρία χρόνια από τότε πού μας "αποχαιρέτησε" ο Κώστας, το "γελαστό παιδί" της jazz. Θυμάμαι, εκείνο το χειμώνα (πρέπει να ήταν γύρω στο 2000) είχε την τιμητική του το συγκεκριμένο κομμάτι του Wynton Marsalis. Δεν πέρναγε βραδιά που να μην ακουστεί στο jazz in jazz. Όταν έπαιζε, έσπαζαν τα ηχεία.
Ο Κώστας είχε και αυτό τον τρόπο να αναδεικνύει τα κομμάτια πού αγαπούσε και τα οποία (τι σύμτωση!) ήταν αριστουργήματα. Απαιτούσε από τους θαμώνες προσήλωση και ευλάβεια, ιεροτελεστία! Κι` ας ήξερε ότι κατά βάθος ήταν μόνος (αυτός και η jazz).
Γι` αυτό άλλωστε ήταν και jazz in jazz ! Γι` αυτό βάφτισε έτσι το μαγαζί. Αυτή την εξήγηση μού έδωσε όταν μιλήσαμε γιά μία και μοναδική φορά για το πώς προέκυψε το όνομα τού μαγαζιού.
Ένα βροχερό πρωϊνό εκείνου του χειμώνα βγήκαμε, ως συνήθως τσάρκα στα δισκάδικα.
Πρώτη στάση στο "Σόλωνος και Μασσαλίας" στο υπόγειο. Αφού αγόρασε καμμιά 30αριά CD, συνεχίσαμε ποδαράτοι πρός Σκουφά γιατί είχε ανακαλύψει καινούργιο δισκάδικο. Δεν θυμάμαι τ`όνομά του. Μπήκαμε μέσα, ο Kώστας κατευθύνθηκε πρός τα CD, εγώ στα βινύλια και αρχίσαμε την ωραία διαδικασία του ψαξίματος.
Εκεί που έψαχνα, έπεσα πάνω στον συγκεκριμένο δίσκο τον οποίο και αγνοούσα. Έτρεξα στον Κώστα να μου πεί τη γνώμη του: Άλλαξε το ύφος του από ενθουσιασμό και χαρά. ''Φίλε'', μου λέει, ''είσαι πολύ τυχερός που το βρήκες και σε βινύλιο μάλιστα!''
Μου εξήγησε ότι ο δίσκος περιέχει ένα φοβερό κομμάτι (The Death of Jazz) το οποίο έχει την καταγωγή του από τη μουσική που έπαιζαν στίς κηδείες στη Νέα Ορλεάνη.
Γελώντας, είπε ότι και στη δική του κηδεία θα ήθελε να ακούγεται αυτό το κομάτι γιατί "Η μουσική είναι ο μοναδικός πιστός φίλος σου μέχρι το τέλος ! "
Η εύρεση του βινυλίου ήταν η αφορμή ώστε εκείνος ο χειμώνας να είναι αφιερωμένος στον.. θάνατο της jazz... κι` ευτυχώς που έχουμε αστείρευτες αφορμές για να θυμόμαστε τον Κώστα!
Α.Μ.
Σχόλια