Από το mpananas.wordpress.com
Έβαλε το ποτήρι του κονιάκ σε ένα κατσαρολάκι με νερό. Θα το ζέσταινε σε μπεν μαρί. Ήταν καλή ιδέα. Είχε σκεφτεί πως μάλλον έτσι θα τα ζεσταίνουν στα μαγαζιά. Έλα όμως που το ποτήρι βυθιζόταν στο νερό, γυρνούσε κάθετα και η βάση του ακουμπούσε στην κατσαρόλα. Αν το άφηνε λίγο παραπάνω, το ποτήρι θα έσπαγε. Τελικά δεν ήταν τόσο καλή η ιδέα.
Βγήκε στο μπαλκόνι να κάνει ένα τσιγάρο. Μύριζε τζάκι μαζί με κάτι άλλο. Στο απέναντι διαμέρισμα ετοίμαζαν τραπέζι. Ήταν κι αυτός καλεσμένος σε δυο τραπέζια αλλά σε όλους είχε απαντήσει το ίδιο «Θα πάω να φάω με το σόι». Είχε να φάει με το σόι πάνω από πέντε χρόνια αλλά δεν είχε καμία σημασία. Δεν είχε όρεξη για κανέναν. Δεν είχε όρεξη ούτε να τον λυπηθούν, ούτε να προσπαθήσουν να του φτιάξουν το κέφι. Είπε τα ψέματα του και έμεινε σπίτι. Θα έπινε ένα ζεστό ποτήρι κονιάκ και θα διάβαζε τίποτα στο ίντερνετ. Μόνο που δεν είχε βρει τον τρόπο να ζεστάνει το ποτήρι και το ίντερνετ του το είχαν κόψει κάνα μήνα τώρα. Αυτά τα Χριστούγεννα θα έμενε σπίτι χωρίς ζεστό ποτήρι και ίντερνετ. Αυτά τα Χριστούγεννα ίσως να ήταν τα τελευταία σε αυτό το σπίτι.
* η ιστοριούλα γράφτηκε με αφορμή μιας ιδέας του βιβλιοθηκάριου και δημοσιεύτηκε στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της Αυγής
Σχόλια