Τρέχοντας / Μικρές μικρές αποστολές / Πέμπτο μέρος


Τέταρτος / Sfendami Night Trail 23/10/2010
Σχεδόν ένα μήνα μετά τον 24ο Ορειβατικό Μαραθώνιο Ολύμπου ήταν ο νυχτερινός αγώνα στη Σφενδάμη. Δεν θυμάμαι να είχα τρέξει ξανά βράδυ, ίσως λίγο για να δοκιμάσω τον φακό σε προπόνηση. Η πρόκληση της περιπέτειας ήταν μεγάλη. Όμορφη εμπειρία και εικόνες με φόντο το σκοτάδι που έχουν την δική τους μόνιμη θέση μέσα μου.

Γενικά η φυσική ομορφιά τη νύχτα περιορίζεται, σχεδόν χάνεται και κερδίζει έδαφος η μαγεία των φακών και των ειδικών αντανακλαστικών πάνω στα ρούχα, σίγουρα όμως κερδίζει έδαφος η αυξημένη προσοχή στη διαδρομή για την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια. Παρόλα αυτά δε ξεχνώ τις μαγικές εικόνες όταν τρέχαμε πολλοί αθλητές σε ανηφορικό αγροτικό δρόμο με τους φακούς σβηστούς, είχε ένα υπέροχο γεμάτο φεγγάρι πάνω απ' τη θάλασσα. 

Όλη η διαδικασία μου θύμισε έντονα παιδικά χρόνια τα καλοκαίρια στο χωριό της μητέρας μου, τότε που η παρέα βρίσκονταν για την νυχτερινή εκδοχή του παιχνιδιού. Νύχτα, κυνηγητό, κρυφτό, μέσ' τα χώματα, μες στις αποθήκες. Παιχνίδια διάφορα και επικίνδυνα καμιά φορά, όπως το να κρύβεσαι κάτω απ' την μεγάλη καρυδιά μέσα στο βυτίο που είχε ραντίσει μερικές μέρες ή ακόμα και ώρες πριν ο παππούς, ή ακόμα το να ξαπλώνουμε στην μέση του κεντρικού δρόμου μέχρι να έρθει κάποιο αυτοκίνητο από μακρυά. Παιχνίδια στην νύχτα τότε που η ύπαρξη φακού ήταν σπάνιο αξεσουάρ, ένα μπουκάλι από κόκα κόλα, γυάλινο, μικρό που γεμίζαμε με κολοφωτιές, έμοιαζε με νέον μιας άλλης απ' την σημερινή εποχή, κι όταν τις απελευθερώναμε φεύγαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν προς κάθε κατεύθυνση τρέχοντας. 

Αυτά κάνει το τρέξιμο, σε πηγαίνει απ' το ένα μέρος στο άλλο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ουσιαστικά και πιο ουσιαστικά.

Σχόλια