Από το thepressproject.gr / Παντελής Παντελόγλου
Όταν ο Κώστας Εφήμερος μου τηλεφώνησε για να μ’ ενημερώσει ότι το ThePressProject σκόπευε να ασχοληθεί με τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στην «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη και για να μου ζητήσει να συμμετάσχω στον ζωντανό σχολιασμό της, η αλήθεια είναι ότι βρέθηκα σε κάπως δύσκολη θέση.
Αφενός διότι για επαγγελματικούς λόγους βρίσκομαι αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη και δεν ήμουν βέβαιος ότι θα μπορούσα ν’ ανταποκριθώ από άποψη διαθέσιμου χρόνου και τεχνικών προϋποθέσεων στις ανάγκες της μετάδοσης (η αβεβαιότητα αυτή αποδείχτηκε αβάσιμη). Αφετέρου επειδή ανήκω στην μειοψηφία εκείνη των πολιτών που αποφεύγουν ή και αρνούνται να παρακολουθήσουν την «Ανατροπή», το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, την «Τόλμη και Γοητεία», όποιο ελληνικό σίριαλ επιβιώνει ακόμη στο πρόγραμμα των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών και εν γένει το σύνολο σχεδόν του προγράμματος του ελληνικού τηλεοπτικού μηχανισμού.
Αυτή η άρνηση δεν είναι για μένα μια προσωπική ψυχολογικής φύσεως στρατηγική άμυνας, δηλαδή ένας τρόπος να διασώσω σώας τας φρένας έναντι του ανορθολογισμού που κυριαρχεί σ’ αυτό το πρόγραμμα. Δεν αρκούμαι στην σχετικώς κομφορμιστική επιλογή της χρήσης του τηλεκοντρόλ ως ασπίδας απέναντι στις επιθέσεις της προπαγάνδας του καθεστώτος και των δημοσιογραφικών της στηριγμάτων. Προτιμώ να περιγράφω την άρνησή μου ως μια επιθετική στρατηγική απέναντι στις πλάνες που παρασύρουν ανθρώπους κατά τ’ άλλα πολύ ευαίσθητους κι αξιόλογους, ανθρώπους που συναντώ στις καθημερινές μου συναναστροφές και που πολύ θα ήθελα να τους ξανασυναντώ σε πιο αυτόνομο και δημιουργικό περιβάλλον.
Οι πλάνες αυτές δεν είναι ένα τυχαίο συναπάντημα γεγονότων• πρόκειται για την πολύ καλά οργανωμένη εκδίπλωση της κρατικής και κυβερνητικής προπαγάνδας που στόχο έχει, ακόμη κι όταν βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία στο εξωτερικό ή στο οικονομικό μέτωπο, όπως σήμερα, να διατηρεί την ιδεολογική ηγεμονία στο εσωτερικό της χώρας. Έτσι ο Σαμαράς και τα «δημοσιογραφικά» του δεκανίκια προσπαθούν, και καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό, να βάζουν την ατζέντα και να θέτους τους όρους και τις προϋποθέσεις κάτω από τους οποίους θα συζητά η κοινή γνώμη προκειμένου να διαμορφώσει θέση, άποψη, στάση απέναντι στα πράγματα όπως είναι σήμερα και στις εκδοχές τους για το αύριο. Ένδειξη της επιτυχίας του ηγεμονικού εγχειρήματος Σαμαρά είναι το γεγονός ότι όλοι όσοι κάνουν κριτική στην ευκολία με την οποία αφήνουμε τους Σαμαράδες να διατυπώνουν την ατζέντα, μα όλοι, ακόμη κι εγώ που κάνω σήμερα κριτική, χθες βράδυ συντονίστηκαν στο Mega για να παρακολουθήσουν κάτι που ήξεραν απ’ την αρχή ότι δε συνέβαινε για να βγάλει είδηση, αλλά για να συντελέσει στην διατήρηση μιας κατασκευασμένης εικόνας.
Βασική προϋπόθεση για να προχωρήσουμε παρακάτω ως κοινωνία ξεπερνώντας με θετικό τρόπο το αδιέξοδο στο οποίο σήμερα βρισκόμαστε, είναι τα άτομα που την αποτελούν να απογαλακτιστούν από τη μητέρα εξουσία, να πάψουν να ετεροκαθορίζονται και να ετερονομούνται, που θα έλεγε κι ο Καστοριάδης, να γίνουν κυρίαρχα, αυτόνομα άτομα με νου και γνώση. Μόνο που για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ορισμένες βεβαιότητες να καταρρεύσουν, ορισμένα στεγανά να σπάσουν κι ορισμένα εξωτερικά στηρίγματα να γκρεμιστούν. Και πρώτα-πρώτα, πρέπει να κάνουμε τη χάρη στους εαυτούς μας να αρνηθούμε τις κακόγουστες κιτς κωμωδίες με τις οποίες μας ταΐζει το καθεστώς, ν’ ανοίξουμε τις πόρτες μας και να βγούμε στον πραγματικό κόσμο. Αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν από τις υγιείς εκείνες δυνάμεις που μπορούν να συντελέσουν σ’ ένα καλύτερο αύριο, διότι όσο παραμένουν διστακτικές, οι σημειακές υποχωρήσεις του καθεστώτος θα είναι πάντα προς τα (ακρο)δεξιά, μέχρι τη στιγμή που και να τ’ αποφασίσουμε να κουνήσουμε κι εμείς τα χέρια μας, θα είναι πια δεμένα προληπτικώς. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Σχόλια