Από το mpananas.wordpress.com
Δευτέρα γυμνασίου εγώ, τρίτη αυτός. Τα βράδια δε με έπαιρνε ο ύπνος και όλα τα τραγούδια είχαν γραφτεί γι’ αυτόν. Έγραφα στο ημερολόγιο μου πόσο πονάω που δεν τον έχω, πως θα είμαι ευτυχισμένη μόνο αν είμαι μαζί του. Στην προσευχή και στα διαλείμματα κοιταζόμασταν, που και που μπορεί να σκάγαμε και ένα χαμόγελο. Δεν είχα φιλήσει ως τότε αγόρι και ανησυχούσα πως αν μου ζητούσε να βγούμε κάποιο Σάββατο δεν θα ήξερα τι να κάνω. Μια καθημερινή ήρθε σε ένα διάλειμμα και μου ζήτησε να τα φτιάξουμε. Ω τι κούκλος, τι θεός, ο πιο ωραίος στον κόσμο όλο. Το απόγευμα μιλήσαμε στο τηλέφωνο με τις ώρες. Το ημερολόγιο μου γέμισε από τα «είμαι ευτυχισμένη» και με μια ανησυχία για το Σάββατο που θα ερχόταν. Τι θα έκανα; Πως θα το έκανα;
Το Σάββατο δεν έφαγα όλη μέρα, παρά μια μπανάνα μετά από πίεση του παππού μου, που είχε ανησυχήσει πως «το παιδί δεν είναι καλά». Μπορεί και να με έπιασε κόψιμο, δεν θυμάμαι με σιγουριά. Το μεσημέρι πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου και της ζήτησα να έρθει μαζί μου στο ραντεβού γιατί δεν μπορούσα μόνη. Σε εκείνον δεν το πα, την είδε ξαφνικά στο σινεμά που είχαμε δώσει ραντεβού. Στο έργο μου κρατούσε το χέρι. Ιδρώνανε οι παλάμες μας , που και που τις στεγνώναμε στα παντελόνια μας. Μπορεί και να προσπάθησε να με φιλήσει. Θυμάμαι μόνο πως με κοίταζε μέσα στα σκοτάδια και εγώ από το άγχος μου κόντευα να πάθω αγκύλωση στην οθόνη. Δεν ευχαριστιόμουν τίποτα από το άγχος. Είχα ξεκινήσει να αμφισβητώ και ότι τον αγαπώ.
Του κουβάλησα τη φίλη μου και στη βόλτα. Δεν μείναμε λεπτό μόνοι μας. Πήγαμε στα goody’s και για πρώτη φορά στα χρονικά έφαγα μόνο μια πατάτες. Κόμπος το στομάχι μου από το άγχος. Όταν πια έφτασε η ώρα να φύγουμε έσκυψα στη φίλη μου και της είπα «Μη μας αφήσεις μόνους μας» και αυτόν που είχα περάσει 3 μήνες να τον χαζεύω σε κάθε διάλειμμα και κάθε προσευχή τον φίλησα σταυρωτά και του είπα καληνύχτα. Τη Δευτέρα του ζήτησα να τα χαλάσουμε. Στις φίλες μου είπα πως δε μου άρεσε η μπλούζα που φορούσε. Που να πω πως χέστηκα πάνω μου το Σάββατο.
Του το έκανα αυτό άλλες δυο φορές νομίζω. Δεν φιληθήκαμε ποτέ. Αλλά νομίζω πως αυτός είναι η πρώτη μου αγάπη. Κι ας μην τον φίλησα ποτέ, κι ας ισχυρίστηκα μέσα μου κι απ’ έξω μου πως δεν τον αγαπούσα.
*Είδα το Δι-ιστολογικό αφιέρωμα στην “πρώτη αγάπη” και ζήλεψα.
Σχόλια