Από το efsyn.gr / Επιμ.: Παρή Σπίνου
Η Σάρα Λούκας κάνει αίσθηση με τη νέα της έκθεση στο Λονδίνο
Τo όνομα της Σάρα Λούκας θεωρείται συνώνυμο της πρόκλησης, ωστόσο η τελευταία της έκθεση, που εγκαινιάζεται σήμερα στην γκαλερί Whitechapel του Λονδίνου, με επιλεγμένα έργα από την 30χρονη πορεία της και με φρέσκα γλυπτά, ξεπερνάει κάθε όριο: «Ακατάλληλη για ανηλίκους». Ακόμα, όμως, και οι ενήλικες θα νιώσουν άβολα μέσα στις αίθουσες καθώς περικυκλώνονται από τεράστιες φωτογραφίες γυμνών ανδρών και γυναικών με φρούτα, λαχανικά και μπουκάλια στα γεννητικά τους όργανα
«Ωραία βυζάκια» από ύφασμα, παραγεμισμένα με φελιζόλ, κρέμονται σαν τσαμπιά από σταφύλια. Μπρούντζινα γυαλιστερά πέη που μόλις έφτασαν από την Μπιενάλε Βενετίας και τεράστιοι φαλλοί από ξύλο και πυριτόλιθο με λαβή ξίφους -η νέα της δουλειά- δημιουργούν την αίσθηση μιας άγριας, τολμηρής και εκθαμβωτικής τελετής πολύμορφης σεξουαλικότητας.
Το «κακό κορίτσι» της Brit Art έκλεισε φέτος τα 51 κι όμως δεν εφησυχάζει παρότι μένει πλέον στην εξοχή κι έχει κόψει τα ξέφρενα πάρτι και τις καταχρήσεις. «Είμαι λιγότερο οργισμένη απ’ ό,τι νεότερη. Δεν θέλω να γίνω καρικατούρα», λέει στην «Telegraph». Ο Ντάμιεν Χιρστ, που εξακολουθεί να είναι ο μεγαλύτερος συλλέκτης των έργων της, την επέλεξε για την ιστορική έκθεση Freeze, το 1988, που ανέδειξε τα ταλέντα της γενιάς του. Παρότι τότε δεν πούλησε κανένα έργο, η γκαλερί City Racing της έδωσε το 1992 τον χώρο της για την πρώτη ατομική της έκθεση, όπου παρουσίασε το περίφημο έργο «Πέη καρφωμένα σε πίνακα».
Η Σάρα Λούκας είναι μια ποπ εικόνα από τότε που φωτογραφήθηκε με ένα Τ-σερτ με δυο αυγά μάτια κολλημένα πάνω του. Από τις πιο σημαντικές και προβοκατόρικες εικαστικές προσωπικότητες της Βρετανίας, δεν παύει με μια προσωπική καλλιτεχνική γλώσσα να πειραματίζεται με τα υλικά, να παίζει με την αρσενική και τη θηλυκή ταυτότητα, να διερευνά τον ερωτισμό -από την απόλαυση μέχρι τον θάνατο-, σπρώχνοντας τα όρια της τέχνης. Με φεμινιστική ορμή, με χιούμορ, με ειρωνεία, με ανήθικη πνευματικότητα αλλά και με αμέτρητη αγωνία.
Επαναλαμβάνει ότι δεν της αρέσει να μιλάει για τέχνη. Οι άλλοι, όμως, μιλούν γι’ αυτήν. Για τις σειρές με γυμνά κορίτσια από τις σελίδες των ταμπλόιντ -παρουσιάστηκαν και στο Remap4 στο Μεταξουργείο, στον χώρο του ΝΕΟΝ. Για τα ακρωτηριασμένα γυναικεία σώματα φτιαγμένα από νάιλον κάλτσες, που σχολιάζουν πώς τα μίντια και η κοινωνία μετατρέπουν τη γυναίκα σε ερωτικό αντικείμενο. Για τα «λουκανικοειδή» γυμνά με αναφορές στον Χένρι Μουρ (τα είχαμε δει το 2010 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης). Για τις «ντισανικές» λεκάνες τουαλέτας που κρεμάει από την οροφή αναμοχλεύοντας τη σχέση της με το κατεστημένο της τέχνης. Οπως τονίζει, βρίσκεται διαρκώς μέσα σε μια εξελικτική διαδικασία και κάθε στιγμή το έργο ενσκήπτει αυθόρμητα.
Ιnfo
«Situation: Absolute Beach Man Rubble», διάρκεια μέχρι 15 Δεκεμβρίου.
Σχόλια