Κάποια πράγματα ''κουμπώνουν'' μέσα μας σαν να 'ναι δικά μας.
Από τοίχο: ''Θέλω τον ήχο της καταιγίδας''. Πριν πολλά χρόνια ο Κυρ (δίχως να θυμάμαι ακριβώς): ''...ο ήχος των μαλλιών όταν ασπρίζουν''.
Και ήρθαν και τα δυο σε μια στιγμή.
β.ψ.
Σχόλια