Λίγα λεπτά πριν είχε πάει για ύπνο, πέρασα να δω αν ήθελε κάτι, αν ήταν καλά. Κοιμόταν, βαθιά, χέρι - χέρι με τον φιλαράκο του ύπνου.
Δεν υπάρχουν λόγια νομίζω, απλά μια στιγμή μέλι, διαφορετική απ' όλες τις άλλες. Στιγμή που δεν χωρά το μεγαλείο της πουθενά, και η ύπαρξή της βρίσκεται παντού . Τέτοιες στιγμές μας κρατάν στην ζωή. keep-life λοιπόν.
β.ψ.
Σχόλια