Σκέψεις με αφορμή την Διεθνή Ημέρα Κοινωνικής Εργασίας II


ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ: Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ…
Την γνώρισα στα 18 μου. Ήταν η ευκαιρία μου να φωτιστώ και το διαβατήριο μου, να φύγω μακριά από την γενέτειρα μου και την οικογένεια μου. Η ευκαιρία μου να μεγαλώσω, να ενηλικιωθώ.

Άπειρα τα ερεθίσματα και οι νέες γνώσεις που μου έδωσε η Κοινωνική Εργασία βιωματικά. Με πήραν οι δάσκαλοι μου από το χέρι και με οδήγησαν στην αλλαγή. Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι και επιστήμονες, παλιάς ανεκτίμητης κοπής από πολύτιμο υλικό, με αξίες, που ευτύχησα να γνωρίσω μαζί τους, στη πιο σημαντική μου ηλικία, τη νιότη μου. Έτσι ξεκίνησα να πλάθω την ενήλικη ζωή μου.

Μέσα στα 3 χρόνιά των σπουδών μου στην κυριολεξία έγινα άλλος άνθρωπος. Όλες οι ενδοβολές μου και τα δεδομένα μου καταρρίφθηκαν. Σαν χάρτινος πύργος κατέρρευσαν. Άρχισα να ξεδιαλέγω και να αναγνωρίζω ποιες πεποιθήσεις ήταν δικές μου και ποιες τις είχα καταπιεί αμάσητες. Άρχισα να ελευθερώνομαι και να φοβάμαι συγχρόνως. Έχασα τον ασφαλή τόπο που μου έδωσαν άλλοι, πριν προλάβω να δημιουργήσω τον δικό μου. 

Η Κοινωνική Εργασία με έριξε στα βαθιά ,στην ψυχιατρική και στην ψυχοθεραπεία. Μαζί της γνώρισα την δυστυχία, αλλά και την αγάπη για τον άνθρωπο. Θαύμασα την δύναμη του και το μεγαλείο του. Τις αστείρευτες δυνατότητες του για ανάπτυξη και αυτορύθμιση. Την άπειρη καλοσύνη που υπάρχει μέσα στον πόνο. 

Στην κοινωνική εργασία όπως την βίωσα εγώ, οφείλω την πορεία μου προς την ανθρωπιά και την σοφία. Την συνεχή μου εξέλιξη για να μπορώ να τιμήσω την ζωή μου όπως εγώ επέλεξα να την ζήσω. 

Ευχαριστώ όλους αυτούς που υπήρχαν δάσκαλοί μου: όσους μου εμπιστεύτηκαν τα προβλήματα τους, τους φοιτητές μου, και τους δασκάλους μου

Δάφνη Φιλίππου
Ψυχιατρική κοινωνική λειτουργός, ψυχοθεραπεύτρια Gestalt, πρώην επίκουρος καθηγήτρια Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Αθήνας. Συγγραφέας των βιβλίων 365 ημέρες γονιός και 205 βιωματικές ασκήσεις για εμψύχωση ομάδων, Ιστορίες για να ονειρεύεσαι... Παιχνίδια για να μεγαλώνεις.....

Σχόλια