Από το supermomrocks.me / 29 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2012
Και η Pink κατάφερε να θηλάσει και φωτογραφίζετε για περιοδικό
Είναι μεγάλη η στροφή που χιλιάδες γυναίκες κάνουν προς την φυσική διαδικασία τροφής των παιδιών τους…
Μην ξεχνάτε όμως πως υπάρχουν και μανουλες που δεν κατάφεραν να θηλάσουν παρόλο που το ήθελαν όσο τίποτε άλλο
Φυσικά υπάρχουν και αυτές που δεν ήθελαν δεν γνώριζαν η δεν ήταν σωστά ενημερωμένες
Σημαντικό να μην ξεχνάμε είναι πως δεν έχουμε δικαίωμα να κατακρίνουμε κανέναν
Βοηθήστε και διαδωστε τα οφέλη ,τα γκρουπ που βοηθάνε νέες μανουλες και δώστε έτσι την επιλογή να κάνει αυτό που κάθε μανούλα θέλει το καλύτερο για το παιδάκι της…
Βοήθεια και πληροφορίες θα βρείτε στα ακόλουθα γκρουπ
Απανταχου θηλαζουσες
Αττικη ομαδα υποστηριξης μητρικου θηλασμου
Παιδιατρειο Στελλιου Παπαβεντση& Θεοδωρας Μενουνου
Η Ολγα μου εστειλε την ιστορια της απανθρωπης αντιμετωπισης που ειχε απο μαμαδες …
Με πληγώνει πολύ το θέμα του θηλασμού…..
Πριν 3 χρόνια μου ανακοινώσανε ότι δεν θα κάνω ποτέ παιδί γιατί δεν έχω μήτρα. Το πόρισμα ήταν ότι όταν στα οχτώ μου έκανα σκωληκοειδίτιδα ο γιατρός χτύπησε τη μήτρα μου και αυτή ατρόφησε σε σημείο να μείνει μικρότερη από το ¼ της φυσιολογικής και αυτή που απέμεινε ήταν κατεστραμμένη.
Υποβλήθηκα σε οχτώ επεμβάσεις (με όλα τα παρελκόμενα..κοροϊδία για να μας αρμέξουν, φάρμακα ορμόνες, πόνο…) για να την συνεφέρουμε όσο γινόταν και παρόλα αυτά μου είπαν να ψάξω για παρένθετη μήτρα. Έφτασα στο σημείο να ζητήσω από τον άντρα μου ,που ποτέ δεν είπε κάτι και μου στάθηκε όσο κανείς άλλος, να χωρίσουμε, γιατί ήξερα πόσο ήθελε ένα παιδάκι.
Πριν ξεκινήσουμε διαδικασία υιοθεσίας ή αναδοχής , έκανα μια τελευταία απόπειρα να μείνω έγκυος. Με την βοήθεια όλων των γιατρών μου, τα καταφέραμε! Ήταν ανέλπιστο και το χειρότερο ήταν πως ξέραμε ότι δεν θα τα καταφέρω να το κρατήσω. Πού και με τι?
Πέρασα οχτώ μήνες παίρνοντας μια ανάσα τη στιγμή, μια ανάσα το λεπτό, μια ανάσα κάθε φορά που άκουγα την καρδούλα της κάθε εβδομάδα. Δεν παραπονέθηκα για την ακινησία , για τον πόνο, για το αίμα, για τα φάρμακα, για την περίδεση , για τα σχόλια πολλών ότι κάνω άδικα όλα όσα κάνω, για τα βλέμματα συμπόνιας σαν να μου έλεγαν ότι ήδη το έχασα. Κράτησα το μωράκι μου αγκαλιά τελειόμηνο και υγιέστατο.
Προσπάθησα πολύ να την θηλάσω, έκανα ότι ήταν δυνατόν, δεν ήθελε τη θηλή μου και κατ΄επέκταση το γάλα μου. Προσπάθησα τόσο που έφτασε σε σημείο 5 ημερών να πάθει αφυδάτωση γιατί οι μαίες δεν της συμπλήρωναν γάλα εν αγνοία μου, για να προσπαθήσει να πάρει το δικό μου. Μου πήραν το αγγελούδι μου στο νοσοκομείο σε θερμοκοιτίδα για δυο ημέρες ! Μου πήραν το παιδί μου που έκανα τα πάντα για να γεννηθεί ,για να μην μπει ποτέ σε θερμοκοιτίδα. Δεν μπορούσα να ανασάνω δυο μέρες, έλιωσα! Μου ζήτησαν να κόψω αμέσως το γάλα μου γιατί έκανα κακό και στις δυο μας.
Έκανα την παραπάνω περιγραφή για να καταλήξω στο εξής: Μου τηλεφώνησε μια συνάδελφος ( τις πρώτες μέρες που ήμουν με την μικρή μου) που γέννησε δυο μήνες πριν το δεύτερο της παιδί, με ρώτησε αν θηλάζω και παρόλο που της είπα τι συνέβη μου είπε αυτό που πραγματικά πίστευε. Ότι ο θηλασμός είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνει μια μάνα στο παιδί της και θέλει μεγάλη προσπάθεια! Τώρα γιατί δεν το έκανα εγώ, δεν ήξερε. Πείτε μου…Μεγαλύτερη προσπάθεια από τη δική μου??? Εγώ δεν είδα καμιά άλλη στην κλινική να τυραννιέται όσο εγώ! Τα μωράκια τους απλά δεχόταν να θηλάσουν.
Ένιωσα τόσο άχρηστη, τόσο χάλια! Είχα τρείς μήνες ένα μωρό να χτυπιέται από πόνους κολικών , κολλημένο 24 ώρες επάνω μου( γιατί λόγω δουλειάς του συζύγου, είμαι μόνη και τα βράδια), και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ότι δεν έκανα ότι έπρεπε για το μωρό μου! Τώρα 4,5 μήνες αφότου γέννησα και πλέον ηρέμησε το αγγελούδι μου, θέλω να μην νιώσει ποτέ καμιά μάνα όσα ένιωσα εγώ, επειδή απλά δεν μπόρεσε να θηλάσει! Δεν νιώθουν τύψεις όλες αυτές που δεν έκοψαν μαχαίρι το τσιγάρο και το ποτό κατά την εγκυμοσύνη, αυτές που έθεταν την ζωή του μωρού τους σε κίνδυνο οδηγώντας μηχανή εως τον ένατο μήνα (όλες υπαρκτά πρόσωπα και όλες μείωσαν την δική μου θυσία λέγοντας μου ότι έπρεπε να θηλάσω)!Εξιλεώνονται έτσι απλά με τον θηλασμό που τους δίνεται απλά και φυσικά! Χωρίς καμία προσπάθεια! Και ποτέ δεν θα σκεφτόμουν οτιδήποτε για αυτές αν δεν ήταν τόσο επικριτικές απέναντί μου και δεν υποτιμούσαν την ιδιότητα μου ως μητέρα. Φυσικά και δεν θα μπω στη διαδικασία να υποτιμήσω καμία αναφέροντας της λάθη ή σωστά γιατί στο κάτω-κάτω η μητρότητα είναι προσωπική υπόθεση.
Θέλω να είμαι ειλικρινής , βίωσα ρατσισμό με το θέμα αυτό, και δεν ήταν σωστό.
Αν μπορώ να κάνω έστω και μια μαμά που δεν κατάφερε( όχι που δεν θέλησε) να θηλάσει να νιώσει καλά με τον εαυτό της και με όλα όσα προσφέρει στο παιδί της, θα ήταν ευχής έργο.
Αν συμμερίζεστε έστω και λίγο την άποψη μου, γράψτε 5 γραμμές στο υπέροχο blog σας που δεν χορταίνω να διαβάζω και έχει υπάρξει έμπνευση τόσο για εμένα προσωπικά, όσο και για το πώς θα προσπαθήσω να μεγαλώσω την μικρή μου.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ, ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΤΥΨΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΟΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΟΤΕ.
ΑΠΛΑ ΑΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΤΥΧΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ.
Σας ευχαριστώ για την υπομονή!
Όλγα
Σχόλια