Αναρχικοί και Νέα Δημοκρατία

Από το www.efsyn.gr / Υποσημειώσεις / Του Γιώργου Σταματόπουλου

Οι ανεκδιήγητοι (πώς αλλιώς να τους αποκαλέσεις;) της Νέας Δημοκρατίας, αυτοί οι υπερδημοκράτες ζήτησαν δήλωση (νομιμοφροσύνης;) από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, να τοποθετηθούν -λέει- «εάν αυτοπροσδιορίζονται στον αναρχικό χώρο».
Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι η (φριχτή και χυδαία) πραγματικότητα ενός κόμματος εξουσίας που διώκει τις ιδέες, εάν είναι δυνατόν! Πώς γίνεται ένας άνθρωπος που αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά να δέχεται τέτοιες, φασιστικού τύπου, επιθέσεις; Γνωρίζουν οι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας ότι η αναρχία είναι φιλοσοφικό-πολιτικό ρεύμα-φιλοσοφία, πολύ πιο κοντά από κάθε άλλη πολιτική θεωρία προς τη Δημοκρατία; Την όντως δημοκρατία (εξουσία του λαού) και όχι την κατ” επίφαση δική τους, όχι τη δημοκρατία των κομμάτων. Για φαντάσου!
Οι εκ των πρωταγωνιστών ολετήρες της χώρας, αυτοί που την παρέδωσαν βορά στις ορέξεις των εταίρων (sic), αυτοί λοιπόν να εγκαλούν πολίτες (βουλευτές) στην τάξη… Πού μας οδήγησε η δική τους δημοκρατία; Επειδή έχει φορέσει τον κοινοβουλευτικό μανδύα δεν σημαίνει ότι είναι δημοκρατία. Δεν θέλουν να χωνέψουν ότι τούτο το σύστημά τους είναι δημοκρατία των κομμάτων, δημοκρατία των ολίγων, άρα μια περισπούδαστη ολιγαρχία.
Οι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας [η ηγεσία, όχι ο σύννους λαός (της), που γνωρίζει πολύ καλύτερα απ' αυτούς τι σημαίνει διακίνηση ιδεών], οι κύριοι αυτοί λοιπόν, που θα “πρεπε ο λαός να τους είχε στείλει σπίτι τους ή στην ελάσσονα αντιπολίτευση, έχουν εκτραχυνθεί και δεν ορρωδούν προ του Συντάγματος, κυρίως, αλλά και προ του ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού.
Ασφαλώς δεν γνωρίζουν ότι για να κατακτήσει κάποιος τη θεωρία της αναρχίας πρέπει να «βασανιστεί» σε πολλές βιβλιοθήκες, από την αρχαία ελληνική και κινεζική γραμματεία, τις συντεχνίες του Μεσαίωνα, την αντιπροσώπευση του Διαφωτισμού, έως τις Γαλλικές Κομμούνες, τους μεγάλους θεωρητικούς, «αντιπάλους» του Μαρξ (Προυντόν, Μπακούνιν, Κροπότκιν, Βολίν, Ντουρούτι, Μαλατέστα…), τον Ισπανικό Εμφύλιο, έως και σήμερα, τα αντιωφελιμιστικά κινήματα, συνεταιριστικά, αποανάπτυξης κ.ά., που βέβαια προκαλούν την κατεστημένη πολιτική και κοινωνική τάξη.
Θέλοντας να πλήξουν τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ διολισθαίνουν σε φτηνή επιχειρηματολογία, η οποία όμως πλήττει την ελευθερία έκφρασης, την ελευθερία διακίνησης ιδεών, ακόμη την ελευθερία σύγκρουσης ιδεών, σχολών, ρευμάτων, θεωριών. Τι σημαίνει ότι το σύνολο συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεταξύ τους διαφορές, είναι ένα ετερόκλητο ασκέρι που «ενώθηκε για να πετύχει ένα ρεσάλτο προς την εξουσία;». Σημαίνει, απλώς, ότι έχουν καταλάβει πως ο κόσμος, πλέον, τους έχει στρέψει την πλάτη και ότι ετοιμάζεται να τους διώξει προτροπάδην (κοντός ψαλμός…). Και θα το είχε κάνει εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφέρει να τον πείσει στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Αλλ” αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο…
Καλόν θα ήτο να στρέψουν αλλού το «κεντρί» τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ οι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας. Ισως να έβρισκαν πού πραγματικά υστερεί ο αντίπαλός τους, και ίσως ακόμη, εάν στόχευαν καλά θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια υγιή, ανταγωνιστική, ιδεολογική σύγκρουση, να γεννούσαν νέες ιδέες και ν” αποκτούσαν καλούς τρόπους, πολιτικούς. Αλλά μάλλον ψάχνουμε ψύλλους στ” άχυρα. Σημασία έχει να πάψουν να προκαλούν, να πάψουν να χυδαιολογούν. Διότι χυδαιότητα (και υποβόσκων φασισμός) είναι η επίθεση στις ιδέες και το κυνήγι τους.
gstamatopoulos@efsyn.gr

Σχόλια