Για πολύ μικρό διάστημα τον είχα προπονητή στην ομάδα handball, ούτε που θυμάμαι αν ήταν στον Φίλιππο ή στην σχολική ομάδα του πολυκλαδικού Λυκείου. Χθες βράδυ διάβασα σε κάποιο blog για την επίσκεψη που έκανε σε τρεις οίκους ανοχής της Βέροιας και συνάντησε εργαζόμενες των οίκων ανοχής. Αναφέρομαι στον βουλευτή Ημαθίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Κώστα Γιοβανόπουλο.
Είχα ακούσει εδώ και καιρό από γνωστούς στη πόλη ότι είναι διαφορετικός δηλαδή απλός στον τρόπο που κινείται, δεν έχει αλλάξει η στάση του μετά την εκλογή του, είχα παρακολουθήσει και μια ομιλία του στη βουλή, πραγματικά φάνηκε να πατάει στη γη, απλά πράγματα ένα και ένα κάνουν δύο. Απλά πράγματα, σαν το handball, κάνεις κίνηση μπροστά τραβάς παίκτη πάνω σου και δίνεις πίβοτ ή εξτρέμ που ελευθερώθηκε.
Δεν ψήφισα και δεν πρόκειται να ψηφίσω κόμμα Καμμένου τέλος, όμως δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω το ανθρώπινο (που λείπει στις μέρες μας) κομμάτι της κίνησης. Όλοι για πράγματα που έχουμε κάνει νοιώθουμε υπέροχα, εγώ πάλι νοιώθω όμορφα για κάτι που δεν έχω κάνει. Ποτέ δεν έχω πάει σε ''σπίτι'', και είναι απ' τα πράγματα που όταν με κοιτάω στον καθρέπτη στα μάτια το γουστάρω πολύ. Μ' άρεσε λοιπόν η κίνηση, μπήκα στο f/b βρήκα την ανάρτηση και ήρθαν λίγες σκέψεις.
Διαβάστε τι έγραψε στο f/b ο βουλευτής Ημαθίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Κώστας Γιοβανόπουλο.:
Χτύπησα χθες βράδυ την πόρτα τους. Τρία σπίτια, τρεις διαφορετικοί κόσμοι, η Εβίτα, η Ανιέλα, η Λούσυ, η καθεμιά και το κρεβάτι της. Ο δημόσιος αξιωματούχος θέλησα να γνωρίσω τις εργαζόμενες που δεν κρύβονται, δεν προσποιούνται, με τον ιδρώτα του κορμιού τους υπηρετούν τη γύμνια των κοινωνιών αιώνες τώρα. Αυτές οι δηλωμένες να τις πετροβολούμε, κι οι άλλες οι καθωσπρέπει να μας κυβερνούν. Το είχα κάτι σαν τάμα, να βρεθώ ένας άντρας στο σαλονάκι τους, έτοιμος να προσφέρει γλυκά κι ανθρωπιά, Καλή Χρονιά να ευχηθώ, όχι να τις σπρώξω στον ανάσκελο κόσμο των ενστίκτων.
Με καλοδέχθηκαν, αν και φοβήθηκα πως θα με σιχαθούν, τόση ανηθικότητα που εκπροσωπώ πια. Συγκινήθηκαν, μελαγχόλησαν, σοκαρίστηκαν. Κρατώ σαν φυλαχτό τα λόγια της Εβίτας : “Να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας. Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, αλλιώς κανείς δεν θα μας σεβαστεί, δεν θα μας τιμήσει. Είμαι πολύ περήφανη που είμαι Ελληνίδα!”
Σχόλια