Πριν μερικά χρόνια είχαμε πολλές ηλεκτρολογικές δουλειές στο σπίτι, ο ηλεκτρολόγος που είχαμε ξέραμε ότι είναι καλός στη δουλειά του αλλά η συνέπεια ήταν άγνωστη έννοια για αυτόν. Τελικά και στην δουλειά δεν ήταν ότι καλύτερο βρήκαμε, η συνέπεια όμως ήταν κυριολεκτικά ανύπαρκτη.
Μας έλεγε πηγαίνω να πάρω κάποια υλικά που χρειάζομαι και δεν τον ξαναβλέπαμε, είχαμε ραντεβού και χάνονταν, κι όλα αυτά όχι μια και δυο φορές, αμέτρητες, αμέτρητες όμως. Κάποια στιγμή δεν άντεξα. Ένα πρωί σχετικά νωρίς και ενώ το προηγούμενο βράδυ λίγο έλειψε να μείνουμε δίχως ρεύμα του τηλεφώνησα. Εντελώς ευγενικά ρώτησα αν τον ενοχλώ και ότι απλά ήθελα να του κάνω μια ερώτηση. Μου απάντησε πως ήταν στην δουλειά και πως ήθελε να ακούσει την ερώτησή μου. Τότε ρώτησα: ''Παναγιώτη δεν ντρέπεσαι;'', μάλλον ξαφνιάστηκε και με ρώτησε τι είπα, επανέλαβα την ερώτηση, από 'κει και πέρα δεν θυμάμαι την συνέχεια. Απλά του έκλεισα το τηλέφωνο βρίζοντάς τον. Η ένταση πολλών ημερών έφυγε από μέσα μου, έτσι απλά.
Εδώ και αρκετή ώρα βλέπω από την βουλή τις ομιλίες των πολιτικών, έχω μείνει άφωνος. Αναρωτιέμαι δεν υπάρχει κάποιος από τους πολιτικούς που είναι αντίθετοι, να σηκωθεί και να κάνει την απλή ερώτηση, ''δεν ντρέπεστε;'' και να φύγει, έτσι απλά. Ενώ τα ναι που ακούω είναι πιο πολλά απ' τα όχι, και τα ''απλά'' παρόν δηλώνουν και αποφασίζουν ταυτόχρονα για το θανάσιμο της κατάστασης. Οι ζωντανοί νεκροί αποφασίζουν για αυτούς που θέλουν να ζήσουν, οι κότες για τους ανθρώπους.
Σχόλια