Ελπίζω ακόμα να λένε το φλιτζάνι με το νερό και τα κόκκινα σημάδια κάποιες γιαγιάδες που έχουν απομείνει στο νησί. Βλέπουν το νερό και ''διαβάζουν'' τα κόκκινα σημάδια που υπάρχουν μέσα σ’ αυτό. Πολύ παλιότερα υπήρχε ολόκληρη πηγή στο μικρό ξωκλήσι που το νερό έτρεχε κανονικά.
Όταν όμως χάλασε ο γάμος της κόρης του Έπαρχου γιατί η οικογένεια του γαμπρού άκουσε απ' το ποτήρι ότι ο γάμος δε θα πετύχει δόθηκε η εντολή. ''Δέσποτα δεν είναι σωστό πράμα να χαλάνε οι γάμοι με τις ιστορίες των νερών, τα νερά τρέχουν και φεύγουν, εμείς είμαστε εδώ''. Είπε στον Μητροπολίτη της περιοχής ο Έπαρχος. Οι εξουσίες δεν χρειάσθηκε πολύ για να ενωθούν. Ο Μητροπολίτης έδωσε εντολή να σφραγιστεί η πηγή στο ξωκλήσι με τσιμέντο. Σε δεκαπέντε ημέρες δεν έτρεχε πια νερό απ’ την πηγή…..
Ο μάστορας που έφεραν από άλλο νησί για να κλείσει την πηγή, είχε μάθει για το προξενιό και γιατί έπρεπε να σφραγιστεί η πηγή. Σ’ έναν μακρινό όμως συγγενή του η γιαγιά που του διάβασε τα σημάδια στο φλιτζάνι, του ‘πε να σκάψει για τον θησαυρό που ‘χε ακούσει. Τμήμα από αυτόν τον θησαυρό είχε φτάσει και στου γονείς του μάστορα και μπόρεσαν να ανοίξουν το μαγαζάκι τους και σώθηκε στα δύσκολα χρόνια όλη η οικογένεια.
Αυτό δεν το ξεχνούσε ο μάστορας. Όταν σφράγισε την πηγή με το νερό με τα κόκκινα σημάδια άφησε μια χαραμάδα να τρέχει λίγο νερό. ''Αυτό λίγοι το ξέρουμε'', μας είπε ο Jack που πριν από τρία τέταρτα νομίζαμε ότι θα μας έδερνε γιατί καθίσαμε στο καφενείο και έπρεπε να μας σερβίρει.
Αυτά είναι τα ωραία όταν έρχεσαι σε επαφή με ντόπιους όταν επισκέπτεσαι ξένα για ‘σενα μέρη. Μαθαίνεις για τους τόπους, μπορεί και για τους ίδιους.
β.ψ.
Σχόλια