Μείγμα Real Fm

Διάβασα στο e-tetradio.gr ότι για πρώτη φορά ραδιοφωνικός σταθμός από την Αθήνα ΄΄χτύπησε΄΄ πρωτιά στην Θεσσαλονίκη και το άρθρο αναφέρετε στον Real Fm. Χάρηκα πολύ, φαίνεται οι ακροατές να εκφράζουν την κούραση στο απαρχαιωμένο ψευτομπεσαλίδικο, κουλτουροκάτι στυλ παμπαλέουρων ειδημόνων περί του ραδιοφώνου και των κοινών της πόλης. 

Στο άρθρο του e-tetradio.gr αναφέρετε και διαφωνώ ότι: ΄΄Οι άνθρωποι του Real, προνόησαν κι έφτιαξαν ένα συνδυαστικό πρόγραμμα με εκπομπές, τόσο από την Αθήνα όσο και από τη Θεσσαλονίκη΄΄. Διαφωνώ διότι, οι ώρες του προγράμματος από την Θεσσαλονίκη στο σύνολο του προγράμματος του Real είναι ελάχιστες, ενώ οι εκπομπές ρηχές, οπότε καλύτερα που είναι ελάχιστες. Και δεν το λέω γιατί ‘’έφαγα’’ πόρτα από τον Real όταν έκανα πρόταση συνεργασίας. Απλά δεν νομίζω να υπάρχει ακροατής από την Αθήνα που περιμένει να ακούσει εκπομπή από την Θεσσαλονίκη. Οι καλές εκπομπές του ραδιοφώνου της Θεσσαλονίκης, έμειναν εκεί που ήταν, ενώ αντίθετα τα χρόνια πέρασαν. Από την άλλη συμφωνώ με την άποψη του e-tetradio.gr ότι: ‘’Βοήθησαν και οι πολιτικές εξελίξεις και, έτσι, ο ραδιοσταθμός πάτησε κορυφή!’’ 

Οι λόγοι όμως που πιστεύω συνετέλεσαν και ο Real έπιασε κορυφή είναι ο συνδυασμός, κουλτούρας, μη κουλτούρας και υποκουλτούρας. 

Δηλαδή, οι Μάνος Τσιλιμίδης, Γιάννης Καλαμίτσης και Ελληνοφρένεια είναι μονάδες που τραβάν και κάνουν ουσιαστική διαφορά, όχι μόνο στο πρόγραμμα του Real αλλά στο σύνολο του ραδιοφώνου. (Και εδώ ας σκεφτούμε πως η κρατική ραδιοφωνία έδιωξε εκπομπές όπως του Μάνου Τσιλιμίδη και του Γιάννη Καλαμίτση) 

Από ‘κει και πέρα, ο Γιώργος Τράγκας είναι η προσωποποίηση της φασαρίας. Είναι η έκφραση του μέσου 65χρονου και άνω συνταξιούχου, που αφού μια ζωή στήριξε το σύστημα τώρα τα βάζει μαζί του, ενώ γιατί μια ζωή δεν καταλάβαινε που ήταν, και τώρα γκαρίζει και αισχρολογεί. Κατά βάθος αρνείται να δεχθεί την ήττα των επιλογών του. Ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι ο γνωστός άνθρωπος με την καλή εικόνα, το σχετικά χαμηλό προφίλ, είναι ο λάγνος γιάπης που βγάζει τα μεγάλα ονόματα σε συνεντεύξεις, τους ‘’την λέει’’, ενώ παράλληλα λέει καλημέρα και σε ‘μένα που του γράφω καμιά εξυπνάδα σε sms. Και βέβαια όλοι ξέρουμε ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια κούκλα. 

Υπάρχουν εκπομπές βγαλμένες μέσα από τον χρόνο, θυμίζουν ιστορικό αρχείο της κρατικής ραδιοφωνίας. Αν δεν έχετε ακούσει σας προτείνω, Γιώργο Λιάνη, ένας ρεπόρτερ ήρθε απόψε απ’ τα παλιά, Λιάνα Κανέλλη, τσαμπουκάς με συναίσθημα μαζί, Κώστας Χαρδαβέλλας, κι άλλος ρεπόρτερ ήρθε απόψε απ’ τα παλιά, Σεμίνα Διγενή, δεν έχω ακούσει το ομολογώ. 

Υπάρχουν και άλλες εκπομπές που δεν ξέρω αν έτυχε ή πέτυχε να μην ακούσω πάνω από 5-10 λεπτά.  

Μ’ αρέσει που ένα ραδιόφωνο από την Αθήνα είναι πρώτο στη Θεσσαλονίκη και μπράβο στον Χατζηνικολάου. Είχα καταλάβει από καιρό πως πάει καλά το μαγαζί στην πόλη, περπατούσα στον δρόμο και άκουγα σε μαγαζιά, στο ταξί, μια μέρα σ’ ένα εργοτάξιο καθώς περνούσα απ’ έξω. 

Είναι ένα μείγμα που δεν κουράζει πολύ ή τουλάχιστον ακόμα. Κουλτούρα, μη κουλτούρα και υποκουλτούρα. Σαν την χώρα, σαν την Ελλάδα, ένα μείγμα που έχει μέσα του τα τρία στοιχεία, κουλτούρα, μη κουλτούρα και υποκουλτούρα.

β.ψ.