Πόσο να σκληρύνουμε;



Η σκληράδα χαρακτηρίζει την εποχή μας, έχουν σφίξει τα πράγματα σ' όλα τα επίπεδα. Όλοι με τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχουμε σκληρύνει. Στην δουλειά, στο σπίτι, σ' όλα. Έτσι νομίζουμε θα θωρακίσουμε τον πληγωμένο εαυτό, τον πληγωμένο εγωισμό, και φερόμαστε σαν θηρία.

Προχθές ήρθε έξω απ΄ το σπίτι ο ''Θείος Σκύλος'' της φωτογραφίας (έτσι τον βάφτισε ο Φίλιππος). Νηστικός, φοβισμένος, χτυπημένος, σπιτικός και πολύ χαμένος. Τακτοποίησα μέσα μου την κατάσταση, θωράκισα τα πάντα λέγοντας πως δεν θα δώσω καμιά σημασία στην παρουσία του, στην ύπαρξή του, ''έτσι θα φύγει'' σκέφτηκα. Αυτός όμως εκεί. Του έδωσα ξερό ψωμί και το έφαγε σαν κρέας.



Τελικά έγινα βούτυρο, αγόρασα τροφή, τον τάισα, μίλησα με τον γιατρό, ψάχνω για μια οργάνωση που ίσως φροντίσει για την υιοθεσία και όλες τις πιθανές εξετάσεις που πρέπει να του γίνουν. Τέλος πάντων αν κάποιος τον έχασε και το ψάχνει ή αν κάποιος θέλει να τον υιοθετήσει ας επικοινωνήσει. Είναι πολύ όμορφος, υπολογίζω 2 ετών και σίγουρα έχει μάθει με ανθρώπους φαίνεται αυτό. Αν δεν είχαμε στο σπίτι τη Φαίδρα θα τον κρατούσαμε.

Σχόλια