Μια φορά κι έναν καιρό...

Είχε αρχίσει να βραδιάζει και παρά το ότι είχε μπει για τα καλά το καλοκαίρι, η υγρασία από το γειτονικό δάσος ήταν αισθητή. Η φράου Μ στεκόταν σκεπτική μπροστά στο παράθυρο του γραφείου της, πίνοντας αργά μερικές γουλιές από το αγαπημένο της λικέρ. Η πόρτα χτύπησε τρεις φορές και μετά άνοιξε. Στο κατώφλι της ήταν ο Α, ελαφρώς αμήχανος, κρατώντας έναν μικρό δερμάτινο φάκελο.

• Καλησπέρα Μ. 
• Καλησπέρα Α. Πέρασε μέσα. Κάθισε. 
• Ευχαριστώ. Δεν θα σε καθυστερήσω πολύ, θέλω απλώς να μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου πριν ξεκινήσουμε να συζητάμε δημοσίως για... 
• Τι ακριβώς εννοείς; Νόμιζα ότι αυτά τα είχαμε συζητήσει και είχαμε τελειώσει. 
• Μα... 
• Μη ξεχνάς ότι μας είχες εκφράσει γραπτώς τη δέσμευση σου για όλα όσα προβλέπει το σχέδιο. 
• Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μη ξεχνάς ότι περάσαμε δια πυρός και σιδήρου για να αποφύγουμε... 
• Αυτά είναι εσωτερικά σας προβλήματα και δεν με αφορούν. 
• Βοήθησε με να μεταφέρω ένα καλό κλίμα. Μη ξεχνάς ότι πλέον έχουμε κι άλλον μαζί μας που λειτούργησε ως ανάχωμα. 
• Είμαι διατεθειμένη να βοηθήσω αλλά μόνο εφόσον κι εσείς αποδείξετε ότι εννοείτε αυτά που λέτε. Μη ξεχνάς ότι κι εγώ δέχομαι αφόρητες πιέσεις. 
• Αν γυρίσω με άδεια χέρια, θα έχω σοβαρό πρόβλημα. Δεν το καταλαβαίνεις; Θέλεις να έχουμε το Φθινόπωρο νέα προβλήματα; Θέλεις να τιναχτούμε όλοι στον αέρα; Δεν βλέπεις τι γίνεται; 
• Πίστεψε με τα έχω υπολογίσει όλα. Αν κάνω τώρα πίσω, θα στείλω λάθος μηνύματα. 
• ........  
• Νομίζω ότι δεν έχουμε τίποτε άλλο να πούμε. Θα τα πούμε αργότερα μέσα.

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι παντελώς συμπτωματική.

Πηγή: www.iefimerida.gr / Γιώργος Παππούς