Έρχεται από το πουθενά, είναι λάσπη, βούρκος, κόλλημα πλανητικό, σε μαγεύει χωρίς να το καταλάβεις. Δεν ξέρεις πως σου έρχεται το μαγικό αγκαθωτό της άγγιγμα. Τα πάντα κυλάν και εσύ δεν το παίρνεις χαμπάρι πως γίνεται και έχεις φτάσει εκεί. Ο χρόνος φεύγει και εσύ είσαι αδύναμος να κάνεις οτιδήποτε το οποίο μπορεί να κινήσει κάπως τα πράγματα. Οι λίγες ώρες περνάν γρήγορα, το ίδιο και οι πολλές, όπως οι μήνες και δεν καταλαβαίνεις πότε έγινε αυτό. Είναι πλανεύτρα, μάγισσα ψυχή τε και σώματι.
Σταματάς να φροντίζεις το εαυτό σου, σέρνεσαι μαζί της από κρεβάτι σε κρεβάτι και από καναπέ σε καναπέ. Δεν βγαίνεις από το σπίτι, που να πας εξάλλου. Αυτή είναι ο κυρίαρχος όλων, καθορίζει την κάθε σου (α)κίνηση(ια). Υπάρχει γιατί υπάρχεις και υπάρχεις γιατί υπάρχει. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την δική σου ύπαρξη. Εσύ μπορείς, όμως δεν το βλέπεις από το καθολικό του χαρακτήρα της, από το πληθωρικό της ύπαρξής της. Είσαι τυφλός, κουφός, δίχως φωνή, σχεδόν δεν υπάρχεις. Έχεις άλλοθι όμως, για όλους. Τον εαυτό σου κυρίως, και τους άλλους. Δεν έχουν να σου πουν τίποτα, ούτε εσύ έχεις. Ούτε στην ίδια δεν μπορεί να πει κανείς κάτι, είναι όλα αφού υπάρχει.
Ζεις το τώρα σκεπτόμενος μόνο το παρελθόν, εναλλακτικά ζεις το μέλλον που δεν έρχεται όμως ποτέ. Σε έχει καθολικά καθηλωμένο. Δεν μπορείς να σκεφτείς ούτε ποια θα 'ναι η συνέχεια. Αυτό που ζεις μαζί της είναι ότι πιο έντονα υπόγειο έχει υπάρξει ποτέ. Δεν είναι κρυφό, είναι ''ανοιχτό'' σ' όλους.
Μοιάζει με έρωτα τελματικό. Σε αποκόπτη από κάθε άλλη μορφή σχέσης με τους υπόλοιπους δικούς, οικογένεια, φίλους, γνωστούς και όλο αυτό παρουσία τους. Η σχέση έχει την μορφή υπόσχεσης ενώ όλες οι άλλες γίνονται υπό-σχέσεις. Χρόνος υπάρχει άπειρος, πως να μην υπάρχει.
Είναι εσύ και είσαι αυτή. Μοιάζει ταυτόχρονα με οξυγόνο, αίμα και σφυγμό καρδιάς. Των δικών σου. Κομμάτι της κοινωνίας αυτή όπως και εσύ, μεγάλο κομμάτι των ημερών μας. Δεν έχει σχήμα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει μορφή συγκεριμένη. Υπάρχει σε όλους. Ανεργία την λένε κι είναι τυχερός αυτός που δεν θα την συναντήσει ποτέ ή τουλάχιστον για όσο πιο λίγο γίνεται.
β.ψ.
Σχόλια