Δεν περιμένουμε από τους πολιτικούς να ξαναζωντανέψουν τα ζόμπι κόμματά τους, περιμένουμε να τα σπρώξουν στο γκρεμό και να τα αποχαιρετήσουν.
Δεν περιμένουμε από το σημερινό πολιτικό κόσμο να συνεχίσει να μας σώζει, θα ανθίσουν οι νέες αντιλήψεις στην πολιτική χωρίς αυτούς. Κυρίως χωρίς αυτούς.
Δεν περιμένουμε από την Ευρώπη να ξαναπιστέψει σε εμάς. Ονειρευόμαστε η Ευρώπη να γίνει εκείνη η παρήγορη ήπειρος που σέβεται την ηθική παύλα αισθητική του πολιτισμού της.
Δεν περιμένουμε να συνεχίσουμε «όπως πριν». Δεν νοσταλγούμε τις παλιές μας ζωές. Πάμε μόνο μπροστά -όχι επειδή δεν γίνεται διαφορετικά, αλλά επειδή το θέλουμε.
Δεν περιμένουμε από τους προνομιούχους έλληνες φιλανθρωπίες αλλά απαιτούμε αλληλεγγύη.
Δεν δεχόμαστε από τα νέα κινήματα ηθικές τσαπατσουλιές, μασημένα λόγια, και κουκουλώματα αλλά πράξεις και νέα γενναία όνειρα.
Δεν δεχόμαστε ότι οι πολιτικοί είναι νομοτελειακά εξουσιομανείς, άτολμοι και υποκριτές. Θα βρεθούν άλλοι δικαιότεροι, συνετότεροι και ικανότεροι.
Δεν ανεχόμαστε πλέον το «μεταπολιτευτικό» σύστημα. Το τέλος του κόσμου τους, θα πάρει μαζί του τους Φρανκενστάιν της φεουδαρχικο-δημοκρατίας.
Δεν επιθυμούμε χρήματα αλλά ζωή.
Δεν θέλουμε να νιώθουμε εγκλωβισμένοι σ’ ένα εκβιαστικό στοπ-καρέ της ιστορίας. Θέλουμε να στρίψουμε το τιμόνι και να πατήσουμε γκάζι.
Δεν χρειαζόμαστε σωτήρες, έχουμε ανάγκη από κοινή συνείδηση.
Δεν περιμένουμε τίποτα. Δεν θρηνούμε. Αυτό-οργανωνόμαστε.
Δεν έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον «όσο ποτέ», αλλά όσο πάντα.
Το κείμενο αυτό είναι ανοιχτό. Συμπληρώστε ελεύθερα…
ΜΕΛΙΤΑ ΚΑΡΑΛΗ / doctv.gr
Σχόλια