Θεωρώ μοναδική την παρουσία του κου Χριστιανόπουλου στην εκπομπή του ΣΚΑΙ την Τετάρτη 25.01.2012. Απόλυτα μοναδική, ο ίδιος είναι μοναδικός, απόλυτα μοναδικός και μόνος. Με εκφράζει και εκφράζει πολλούς, την ίδια στιγμή όμως δεν ισχύει αυτό. Αν δούμε το ‘’Είμαι εναντίον’’ σίγουρα θα βρούμε πολλά δικά μας στοιχεία μέσα του. Οι πράξεις μας όμως αν κοιτάξουμε τον εαυτό μας και είμαι απόλυτος σ’ αυτό, δεν συμβαδίζουν με αυτά που ‘’δένουν’’ μέσα μας από τις σκέψεις του κου Χριστιανόπουλου.
Δεν γνωρίζω το παρελθόν του ανθρώπου αυτού, δεν με νοιάζει το παρελθόν του. Μένω στο απόλυτο τώρα. Στο ειλικρινές, στριφνό, γεροντίστικο, για κάποιους ξεμοραμένο ύφος του μεγάλου αυτού άντρα. Μένω στον σταθερό τόνο της φωνής του, διαβάσω το ‘’Είμαι εναντίον’’ και ακούω την γερασμένη τραγουδιστή φωνή του. Δεν θα ‘θελα να το ‘χω γράψει, θα ‘θελα να το ‘χω πράξει, σκέφτομαι.
Το απόσπασμα από την εκπομπή που είδα μου θύμισε έναν άνθρωπο που έφυγε από το σώμα του, είναι λίγο πιο πάνω από αυτό το παρατηρεί και του μιλά για το πως θα ‘πρεπε να ‘μαστε όλοι μας.
Ακούγοντας, βλέποντας, διαβάζοντας, αναπνέοντας το ίδιο αέρα με τέτοιους ανθρώπους το μόνο που έρχεται είναι η σκέψη. Η όποια σκέψη, η ουσιαστική ελπίζω για αυτά που θέλω και ίσως τα προσεγγίσω.
Σχόλια