Είναι άλλη αίσθηση να ‘σαι σε πλήρη επαφή με τις αισθήσεις σου. Είναι άλλη αίσθηση να’ σαι σε επαφή με τη γη και τη φυσιολογία του εδάφους. Κατηφόρες, ανηφόρες και 'συ να ‘σαι τμήμα, κομμάτι τους. Πέτρες, χώμα, σκόνη, θάμνοι, αγκάθια, νεροφαγώματα, χωματόδρομοι, μονοπάτια, λάσπη, φύλλα.
Ήχοι. Τα βήματα, ο αέρας, η βροχή, η αναπνοή που αλλάζει ο ρυθμός της συνεχώς , οι ξερές πευκοβελόνες, κάποιο σκυλί που ακούγεται από άγνωστη κατεύθυνση. Ήχοι. Δική σου και της φύσης.
Εικόνες. Δέντρα, ουρανός, η πόλη μακριά, η θάλασσα πιο μακριά. Νωρίς το πρωί το φεγγάρι που ξέμεινε, αργά αν σε πιάσει η νύχτα τ’ αστέρια, πιο σπάνια άλλοι άνθρωποι. Συνομιλίες βιαστικές, σαν συνωμοτικές. Ο καθένας τη διαδρομή του, τη πορεία του, τα χρώματα του.
Σκέψεις. Ο ήχος τους, το χρώμα τους, το σχήμα τους, η υφή τους, η ροή τους, η πηγή τους, η κίνηση τους, η διαφορετικότητά τους. Τι και αν είναι ανόμοιες μεταξύ τους, ρέουν, κινούνται. Εκεί μπορούν να υπάρχουν και μαγικά να συνυπάρχουν.
Οι σφυγμοί που ανεβαίνουν. Εσύ που ανεβαίνεις ανηφόρες. Ο ιδρώτας που κυλά στο πρόσωπό σου. Εσύ που κυλάς στη γη, στο έδαφος. Αποκτάς άλλη επαφή με τη γη, άλλη σχέση πιο οικεία, πιο κοντινή, πιο προσωπική. Όση ώρα είσαι εκεί η παρέα σου είσαι εσύ. Διάλογοι και διάολοι. Σκέψεις της στιγμής και σκέψεις μιας ζωής. Η γη κι ο ουρανός, στη μέση εσύ.
Η γη κι ο ουρανός, στη μέση εσύ.....Κι όλα αυτά όταν προχθές ήρθε ξαφνικά το ερώτημα μόνο του. Γιατί τρέχεις;
β.ψ.
Σχόλια