Ζεστό Πολεμικό Καλοκαίρι Περασμένα Άγρια Μεσάνυχτα Παιδιά


‘’Ζεστό καλοκαίρι κρατάς ακόμα κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα απ’ το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή……’’ κι άλλα πολλά έχουν πει η Stereo Nova στο Ταξίδι της Φάλαινας. Την περασμένη εβδομάδα έγραφα εδώ για τους άγριους καιρούς. Μικρά είναι τα σημάδια τους και δύσκολα φαίνονται. 


Μικρά και έρχονται απ’ το πουθενά και είναι άπειρα. Έχω πει πολλές φορές για τις ώρες που επιλέγονται να μεταδίδονται εκπομπές αλλά και έργα. Το σύστημα που θέλει τους πολλούς νυσταγμένους αν όχι κοιμισμένους. Ακόμα χειρότερα τιμωρημένους, λειψούς με στραβωμένο το λαιμό αφού αποκοιμήθηκαν στη πολυθρόνα. Δεν άντεξαν όπως δεν αντέχετε η νωρίτερη μετάδοση. Η προσφορά που είναι ανεκτίμητη αλλά δεν κάνει να το μαθαίνουν και πολύ οι πολλοί.
 

Που κολάν όλα αυτά θα πεις; Το ζεστό καλοκαίρι και οι άγριοι καιροί; Στο εδώ και τώρα. Τρέχουμε και τρέχω σαν τρελοί για το νέο πρόγραμμα του deep, φαίνονται τα ξενύχτια από τις ώρες ανάρτησης. Άγρια ωράρια, την εποχή του πολέμου. ‘’Γιατί έχουμε πόλεμο μη το γελάς μωρό μου……’’ Ο Τζίμης Πανούσης εδώ. Αυτό ακριβώς κουβεντιάζαμε σήμερα με κάποιον φίλο καλό και συνεργάτη στο ραδιόφωνο, μου θύμισε το τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη ‘’μπήκαν στη πόλη οι οχτροί τις πόρτες ‘σπάσαν οι οχτροί και ‘μεις γελούσαμε στις γειτονιές…….’’ Δηλαδή δεν έχουμε καταλάβει τι γίνεται και το πιστεύω βαθιά αυτό. 


Λοιπόν άγρια πράγματα, αλλά όμορφα άγρια παιδιά. Αχαρακτήριστο(;) mega που προβάλλει τα Άγρια Παιδιά περασμένα μεσάνυχτα. Δεν είχα δει τη σειρά όταν προβάλλονταν και τώρα έχω κολλήσει, βοηθάν και τα άγρια ωράρια μου είναι η αλήθεια. 



‘’Άγριες’’ μετεφηβικές ψυχούλες που πολεμάν στην ζούγκλα της πόλης. Αυτοί το ξέρουν ότι είναι σε πόλεμο, ενώ δεν χάνουν το κυριότερο όπλο τους, τις ευαισθησίες τους. Εσείς; Εμείς; Δείτε τη σειρά και ας ξενυχτήσετε ζεστό καλοκαίρι έχουμε εξάλλου που κρατά ακόμα.


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
"Αυτοί που σε κλέβουν σε φωνάζουν κλέφτη"
"Τις αμαρτίες τους τις φόρτωσαν στους άλλους κι έτσι αγιάσανε"
"Καλό προσωπείο, σε δύσκολους καιρούς ο μύθος"
" Με την ελπίδα μιας στιγμής μας χρέωσαν ολάκερο το μέλλον"

(από τα Μονόχορδα του Γ.Ρίτσου)

Υ.Γ. Πολλή σιωπή έπεσε...Βέβαια, στον καιρό της κρίσης ή στο μαγκανοπήγαδο της ζωής σίγουρα θα υπάρχουν λόγοι πολλοί...
Αλλά οι αληθινοί φίλοι δε χάνονται ούτε μέσα στη σιωπή...

Και τι κάνει κάποιος όταν δεν έχει πια εδώ και καιρό τα τηλέφωνα του?
Τα μαζεύει σπυρί-σπυρί η περιμένει να τον/την θυμηθούν...