Άγριοι καιροί κι είναι κοινό μυστικό αυτό. Μνημόνιο, αβεβαιότητα, ανεργία, σιγουριά στο φουλ του μείον, λαμόγια εξυγιαντές, χαμένη σοβαρότητα, τοπίο θολό και αβέβαιο.
Κι είναι καλοκαίρι και έχει ζέστη και έμαθαν οι πολλοί σε άλλα από τα επιβαλλόμενα. Κι είναι Αύγουστος και οι μεγάλες πόλεις είναι σαν μετά τη θολούρα. Ήμερες, ήρεμες και καθαρές. Έμαθαν να λείπουν οι πολλοί που φέτος μπορεί να ΄ναι λιγότεροι.
Οι άδειες πόλεις του Αυγούστου αποτέλεσμα της ανάγκης για άδειασμα. Τα βράδια που δεν κρυώνεις όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι, αντίθετα αναζητάς τη δροσιά. Η πόλη που είναι άδεια. Ενώ το κεφάλι γεμίζει τις άδειες ώρες της αγρύπνιας, για κάποιους τις άγριες ώρες.
Άγριοι καιροί και άγριοι άνθρωποι κι είναι κοινό μυστικό αυτό. Στο φουλ της δυσκολίας το σύνολο, όπως ορίζει τη δυσκολία ο καθένας. Ενώ η μηχανή αναζήτησης της πραγματικής, της αληθινής δυσκολίας δεν υπάρχει.
Σκέψεις απ΄ το πουθενά τις άδειες ώρες της αγρύπνιας τότε που το κεφάλι γεμίζει. Τότε που πολλοί φοβούνται τις ώρες που το κεφάλι γεμίζει. Κι αυτό δεν είναι κοινό μυστικό. Αυτό ΄΄απλά΄΄ απαγορεύεται να ειπωθεί πολλές φορές.
Αυτή είναι η φύση μας. Με μυστικά που παίρνουν σχήματα και παραδοχές που φτιάχνουν μυστικά. Τα γεμάτα καλοκαίρια της ζωής.
Σχόλια