Μαχαιροβγάλτης

Πήγα χθες βράδυ με προσμονή αηδίας από την μεγάλη ποσότητα ‘’μπινελικιών’’ των δυο προηγούμενων ταινιών του Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο – Ψυχή Στο Στόμα). Καμιά σχέση, καμιά σχέση επί δύο όμως. Οι βρισιές από τη μια θεωρώ ότι ήταν πολύ περιορισμένες σε σχέση με τις δύο προηγούμενες ταινίες. Από την άλλη η ένταση της κρυμμένης βίας ήταν τόσο έντονη που μ’ έκανε να ‘μαι στη τσίτα. Αν και ιδιαίτερα αργή ταινία η έντονη αίσθηση της βίας δε μ’ άφηνε να χαλαρώσω. Όλο το σκηνικό (ασπρόμαυρη λήψη, άγρια σκυλιά, γνώση των προηγούμενων ταινιών, ιστορία), δεν άφηνε περιθώρια απόλαυσης τη στιγμή της προβολής. Η απόλαυση ήρθε μετά και διαρκεί ακόμα.

Κάθομαι τώρα ακούγοντας deepradio (www.deepradio.gr), ψιλοταιριάζει και η μουσική με το χθεσινό mood και το γλυκό έδεσε. E! κι όταν δένει το γλυκό, απολαμβάνεις. Γνήσιες ερμηνείες, πολύ καλή μουσική, ονειρική σε κάποιες στιγμές φωτογραφία, αποτύπωση αρχέγονων ανθρώπινων ενστίκτων (που δεν είναι και τόσο αρχέγονα), η κοινωνία της ζούγκλας που είμαστε τμήμα της, είτε στη μεγάλη πόλη είτε στη μικρότερη. Κάποιες στιγμές σκέφτηκα ότι και χωρίς την ύπαρξη διαλόγων τα ίδια ερεθίσματα θα ‘χα, για να μη πω πιο έντονα.

Σαν το παιδί που ωριμάζει μεγαλώνοντας και δεν κάνει πια φασαρία αλλά φέρετε πιο ουσιαστικά. Σαν τον αέρα που ‘’πέφτει’’ και καθαρίζει ο βυθός από τη σκόνη της άμμου. Τώρα πια έτσι σκέφτομαι τον ‘’Μαχαιροβγάλτη’’ σε σχέση με τις δύο προηγούμενες ταινίες του Οικονομίδη. Πιο ουσιαστική, πιο μεστή ταινία, κι ένα νόημα που έρχεται και φεύγει μέσα μου τις μέρες της κρίσης που ζούμε. Ο φύλακας που χρειάζεται να φυλάει τους φύλακες, στην ταινία. Οι φύλακες που χρειάζονται για να φυλάν - εγγυηθούν την σωστή λειτουργία των άλλων φυλάκων, στη ζωή μας. 

Επισκεφθείτε http://maxairovgaltis.wordpress.com/

β.ψ.