Μια από τις απολαύσεις που έχω κόψει τελευταία είναι η καθημερινή ανάγνωση της εφημερίδας. Σάββατο και Κυριακή αγοράζω πια, διαβάζω όταν μπορέσω και όπου. Σήμερα κατάφερα να διαβάσω την Ο. Μπακομάρου του περασμένου Σαββάτου στην Ελευθεροτυπία.
Όπως τελειώνει το επόμενο ένοιωσα να τελειώνω και ταυτόχρονα να πρέπει να συνεχίσω και εγώ μπας και γίνει αλλιώτικος ο κόσμος, η ζωή μας και χαρίζουμε τίποτα.
Ετεροχρονισμένα λοιπόν.
Ελευθεροτυπία 07.11.2009 Μεγενθύσεις Ο. Μπακομάρου
*«Αν ήμασταν κράτος, θα έπρεπε να είχαν κατεδαφιστεί χθες», έλεγε ένας κύριος με την παρέα του στην έξοδο... Πράγματι. Οχι «για το Μουσείο» ή απλώς «για τη θέα», αλλά για την ενότητα του χώρου, του Μουσείου με τον Ιερό Βράχο. Και επιτέλους, η Ακρόπολη είναι μεγαλύτερη αξία από το οποιοδήποτε νεοκλασικό και τις επιθυμίες οποιουδήποτε «επωνύμου»... Ενα μπουκέτο άσπρα λουλούδια κρατούσε ο ολόλευκος ακίνητος άνθρωπος, «δρώμενο ειρήνης», με το αζημίωτο, λίγο πιο πέρα... «Γαρίφαλα για τον Μπελογιάννη» πουλούσε ένας στην είσοδο του νεκροταφείου, όπου κηδεύτηκε η Ελλη Παππά, το περασμένο Σάββατο. Θα ήταν ωραίο να τα χάριζε.
Σχόλια