Αντιγραφή ανάδρασης

Σήμερα, τώρα, πριν από λίγο έπεσε στα χέρια μου το Ράδιο Ε της περασμένης Δευτέρας 13.07.2009 του Α. Ρουμελιώτη. Το δεύτερο περιστατικό το 'χα διαβάσει, το πρώτο όχι. Σαν να λέμε γαμώ τη κοινωνία μου, αλλά καμιά πράξη να την κάνουμε καλύτερη, πιο ευχάριστη.

Εδώ Ράδιο Ε

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
Για τη Χριστίνα και τον Θοδωρή WWW.KELI.GR. Τ' όνομά της: Χριστίνα Κυριμοπούλου. Τσιγγανάκι δίχως γονείς, δίχως φίλους, που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Συνελήφθη σε ηλικία 13-14 χρονών για μικροκλοπές σε μαγαζιά. Τρόφιμα και τα λοιπά. Παρ' όλο που διαπίστωσαν πως η μικρούλα ήταν τοξικομανής, την έκλεισαν στις φυλακές ανηλίκων του Ελαιώνα.

ΣΤΑ πεντέμισι χρόνια που βρίσκεται έγκλειστη εκεί έχει κάνει πολλές απόπειρες αυτοκτονίες. Είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αυτοτραυματίζεται συνεχώς. Στο σώμα της έχει κάνει τατουάζ που γράφουν: «μπαμπά», «μαμά»· αυτούς που δεν γνώρισε ποτέ. Της δίνουν τα ίδια ψυχοφάρμακα απ' το 2003. Της τα 'χε γράψει ένας ψυχίατρος που την εξέτασε τότε στο Νταού Πεντέλης. Τώρα τη στέλνουν στις σκληρές και αποκλεισμένες απ' τον υπόλοιπο κόσμο φυλακές των Διαβατών. Αν μεταφερθεί εκεί, κάποιο πρωί θα βρεθεί στο κελί της νεκρή.

ΕΥΤΥΧΩΣ ευαισθητοποιήθηκε ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας και όρισε δικηγόρο της την κ. Χρύσα Πετσιμέρη, η οποία ζήτησε την άμεση μεταφορά της Χριστίνας σε νοσοκομείο ή Κέντρο Αποτοξίνωσης «προς αποφυγή του μοιραίου». Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη ευαίσθητα παιδιά. Εφτιαξαν ένα site στο Διαδίκτυο το www.keli.gr και ένα γκρουπ στο Facebook, το «Διαμαρτυρία και Συμπαράσταση για την έγκλειστη Χριστίνα Κυριμοπούλου» και συγκεντρώνουν υπογραφές. «Τα Διαβατά είναι μια φυλακή όπου σχεδόν δεν προσφέρεται ιατρική βοήθεια στους κρατούμενους. Τη στέλνουν εκεί για να την εξοντώσουν! Εχει μόνο μια γιαγιά ανήμπορη που χτυπιέται και μοιρολογεί για την τύχη του παιδιού (...) Η περίπτωση της Χριστίνας είναι μία απ' τις χιλιάδες περιπτώσεις που η αναλγησία του κράτους και της κοινωνίας στέλνει μικρά παιδιά μέσα στις φυλακές για πράξεις που συνήθως σχετίζονται με τον τρόπο ζωής που η ίδια τα έχει αναγκάσει να ζουν», γράφουν οι συμπαραστάτες της στο Facebook.

ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ Θοδωρής Ηλιόπουλος. Δούλευε ντιλίβερι στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Χαλκίδα. Ενα εργατικό παιδί, σεμνό, αξιοπρεπές και σοβαρό. Απ' αυτά που κάποιοι αποκαλούν υποτιμητικά «παπιά». Τον συνέλαβαν στα γεγονότα του Δεκεμβρίου στην Ακαδημίας. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και στους ρεπόρτερ των ραδιοσταθμών, που επιβεβαιώνουν αυτό που δήλωσε ο Θοδωρής απ' την αρχή: ότι δεν συμμετείχε στα γεγονότα αλλά είχε ραντεβού με την παρέα του εκεί.

Ο ρεπόρτερ του «Σκάι 100,3» Δημήτρης Μανής που ήταν παρών, μετέδιδε εκείνη τη στιγμή, της σύλληψής του: «Οπως έλεγα Βασίλη, δεν πρόκειται για νεαρούς ταραξίες, αλλά για συγκεντρωμένο κόσμο, κι έκαναν μια έφοδο οι αστυνομικοί και συνέλαβαν κάποιους απ' αυτούς, που βρίσκονταν εκεί, και όταν εναντιώθηκε το πλήθος, οι υπόλοιποι από πίσω άρχισαν να φωνάζουν: "Γιατί τους συλλαμβάνετε αυτούς, αφού βλέπετε ότι δεν συμμετέχουν στα επεισόδια!" Αρχισαν να ψεκάζουν και να ρίχνουν χημικά προς το μέρος μας, προς τους δημοσιογράφους, τους καμεραμέν, για να φύγουμε, να μην τραβάμε, να μη βλέπουμε τι κάνουν εκείνη την ώρα».

ΜΕ βρήκαν κάτι φίλοι του Θοδωρή στη Χαλκίδα. Μου είπαν να μη γράψω τίποτα γιατί ο ίδιος δεν θέλει δημοσιότητα και πιστεύει ότι αφού δεν έχει καμία σχέση, αυτό θα αποδειχτεί και θα τον αφήσουν ελεύθερο. Τους είπα: «Προσέξτε, μην τον μπλέξουν». Δεν μ' άκουσαν... Απ' τις 22 Δεκεμβρίου είναι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό. Ο τελευταίος απ' τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Σ' αυτόν τα φόρτωσαν όλα! Την Παρασκευή ξεκίνησε απεργία πείνας και πλέον αποφάσισε ότι πρέπει να μιλήσει. Η ιστορία του μοιάζει μ' εκείνη με τα «πράσινα παπούτσια» και τη «ζαρντινιέρα».

«ΚΥΝΗΓΟΥΝ τον κόσμο που βρισκόταν στην Ακαδημίας. Κάποιος μ' έσπρωξε δυνατά, έπεσα κάτω, οι ματατζήδες άρχισαν να με βρίζουν και να με χτυπάνε. Κάποιος μου άρπαξε ένα μικρό σακίδιο με προσωπικά πράγματα που είχα στην πλάτη. "Μη φοβάσαι, μου είπε, δεν θα σου βάλουμε τίποτα μέσα". Στην Ασφάλεια μου λέγανε ότι πέταγα πέτρες. Οσο πέρναγε η ώρα, τα πράγματα χειροτερεύαν. Οι πέτρες έγιναν μολότοφ»...