Σκέφτηκα και άκουσα πολλά όλες τις ημέρες που πέρασαν μετά την είδηση του θανάτου του. Διάβασα στο διαδίκτυο την είδηση του ατυχήματος και ήταν σαν να’ δα τη σκηνή. Σκόνταψε και έπεσε σε κάποιες σκάλες στο Γκαίτε ενώ είχε μαζί του μια σακούλα με φιγούρες. Μαζί έπεσαν σαν ένα.
Αυτό που πιο πολύ ξεχωρίζω στον Ευγένιο Σπαθάρη είναι ο τρόπος ύπαρξης του. Είναι μπροστά, είναι ξεχωριστός, είναι μοναδικός αλλά δεν τον βλέπεις ενώ υπάρχει. Δεν το πετυχαίνεις εύκολα αυτό.
Δεν πεθαίνει κάτι που είναι αθάνατο. Ο Καραγκιόζης δεν πεθαίνει ποτέ στις παραστάσεις. Ο Καραγκιόζης είναι ο Σπαθάρης και ο Σπαθάρης είναι ο Καραγκιόζης άρα υπάρχουν.
Σχόλια