Απ' το πουθενά;

ΙΣΩΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ
Κοιτάξου στον καθρέπτη σου αγόρι μου, κοιτάξου και εσύ κορίτσι μου, κοιτάξου στον καθρέφτη σου εαυτέ μου, εαυτέ σου, κοιτάξου και θαύμασε, θαύμασε την ύπαρξη σου, κοιτάξου καλά έχει πολύ ψωμί, έχει πολύ ζουμί.

Κοιτάξου, θα τραφείς απ’ την εικόνα σου. Κοιτάξου και δες ότι δεν έχεις δει ποτέ ξανά, κοιτάξου και δες ότι έχεις δει άπειρες φορές, κοιτάξου και δες, μόνο αυτό τώρα, μόνο αυτό αυτή την στιγμή, τα άλλα θα έρθουν μόνα τους, κοιτάξου. Μην σταματάς και αν δεν έχεις ξεκινήσει ακόμα τρέξε να προλάβεις, μην χάνεις χρόνο, μην χάνεις άλλο χρόνο, βρες το πλησιέστερο καθρέφτη και κοιτάξου, στο σπίτι στον μεγαλύτερο που υπάρχει, στο γραφείο, στην τουαλέτα, στο ασανσέρ, στον καθρέφτη του αυτοκινήτου, στην μηχανή, δες τον εαυτό σου, δες το είδωλό σου στο τζάμι του παραθύρου, στην μπαλκονόπορτα, στην κορνίζα που έχεις μπροστά σου στο γραφείο.

Μην το καθυστερείς, πρέπει να γίνει, επιβάλλεται να πρέπει να γίνει, παρατήρησε προσεκτικά όλα, τα πάντα, τα άπαντα, τα καλά σου και τα κακά σου, τα άσχημα και όμορφά σου, κοίταξε’ τα, θαύμασε’ τα, χλεύασε’ τα, εξύψωσε’ τα, απόλαυσέ τα, όλα δικά σου (μάτια μου) είναι. Κοιτάξου. Μόλις ξυπνήσεις, πριν πλυθείς αλλά και μετά, όταν ξυρίζεσαι, όταν βάφεσαι, όταν βγεις από το μπάνιο, όταν πλένεις τα δόντια σου, όταν ‘’σκας’’ τα σπυράκια στο πρόσωπό σου. Κοιτάξου.

Κοιτάξου στον καθρέπτη, όταν γελάς, όταν κλαις, όταν απλά κοιτιέσαι, την στιγμή εκείνη, την στιγμή αυτή. Κοιτάξου, και δες, για ποιο λόγο γελάς, για ποιο λόγο κλαις, αυτοθαυμάσου, δες τα μάτια σου την στιγμή που κλαις, την στιγμή που σταμάτησες να κλαις, όταν γελάς, κοίταξε και παρατήρησε το χρώμα τους. Γνώρισε το καινούργιο σου την κάθε σου στιγμή, είναι δικό σου, σου ανήκει, του ανήκεις και εσύ.

Κοιτάξου και παρατήρησε αυτά που αισθάνεσαι, είσαι πλούσιος και αυτά που κοιτάζεις είναι ο πλούτος σου, ‘’ρίξτα σου’’, θύμωσε μαζί σου για αυτά που δεν έκανες, για αυτά που έκανες, για αυτό που κάνεις αυτή την στιγμή που αναπνέεις. Κοιτάξου στο πρόσωπο, στα χέρια, δες όλα τα πάντα, τα παλιά και τα νέα, τα γνωστά και τα άγνωστα.

Κοιτάξου όταν βλέπεις μια ταινία που σου αρέσει, όταν ακούς ένα αγαπημένο σου τραγούδι, όταν τρως, όταν πίνεις, όταν διστάζεις, όταν ονειρεύεσαι με ανοιχτά τα μάτια, με κλειστά, όταν δυσανασχετείς, όταν ευχαριστιέσαι, όταν ντρέπεσαι, όταν γουστάρεις και όταν θυμώνεις, όταν κάνεις έρωτα. Κοιτάξου, φρόντισε να κοιταχτείς να σου ρίξεις ένα βλέμμα, μια ματιά, κλείσε σου το μάτι, το έχεις κάνει ποτέ;

Κοιτάξου και ζήσε μαζί σου, σε κουβαλάς συνέχεια, γνωρίσου κοιτάζοντάς σε, μετά θα δεις τι θα κάνεις, θα δεις τι μπορεί να κάνεις, ίσως και να σε αγγίξεις, ίσως, ίσως και να σε αφήσεις να σε αγγίξεις, ίσως και να έχει συνέχεια, ίσως, ίσως αφήσεις να σε αγγίξουν, έχει δρόμο μα ξεκίνα, κοιτάξου, μην σε φοβάσαι, μην σε λυπάσαι, μην σταματάς να σε αγαπάς, μην σταματάς να σε μισείς, κοιτάξου.

Ίσως αν δεν το έχεις ανάγκη ‘’εσύ’’ να το έχει ανάγκη κάποιος ‘’άλλος’’, ο εαυτός σου. Άφησε τον να τον δει, ίσως να σε δει, ίσως να σε δεις, τελικά ίσως κοιταχτείς, για αυτό σου λέω κοιτάξου ωραίε εαυτέ.

''Κέντες'' του μυαλού. Ήρθε ξαφνικά το κείμενο που 'χα γράψει το Φλεβάρη του '05 και το 'βγαλα στο δίκτυο το Γενάρη του '07, στο go-out του Σταύρου. Τελικά απ' το πουθενά(;) μπορείς να (ξανά)κοιτάξεις τα ίδια πράγματα και να πάρεις και άλλη τροφή. Διαφορετική και πλούσια, σαν να 'ναι η πρώτη φορά.

β.ψ.