Ένα μήνα παρά κάτι ψηλά πριν το Πάσχα και ο καιρός μύρισε. Μύρισε Πάσχα. Κυρίως στις εικόνες του, σύννεφα ακαθόριστα, υγρά, καθαρά και μαζί θαμπά. Ήλιος και ζέστη και μετά βροχή και υγρασία που διαλύει τα κόκαλα.
Καιρός που μοιάζει με τα ακαθόριστα και άγουρα συναισθήματα της εφηβείας, γενικά. Της εφηβείας το Πάσχα ειδικά, που βάζει bolt στο αλλοπρόσαλλο της εφηβικής κατάστασης. Όταν ισχύουν όλα, τα πάντα, τα πάντα όλα που έλεγε κάποια ''άγουρη' γνωστή μου. Όλα την ίδια στιγμή, που ισχύουν και υπάρχουν τα πάντα, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα.
Μύρισε Πάσχα σε εικόνες, ένα μήνα πριν το Πάσχα. Σαν να βιάζεται ο καιρός να έρθει η σταύρωση, όχι για την σταύρωση αλλά για την λύτρωση που ακολουθεί. Σαν να βιάζεται ο καιρός να περάσει ο καιρός, να φύγουν τα δύσκολα. Να λήξη η ύφεση. Κορόιδο πιάνεται και αυτός σαν τις αμυγδαλιές που καίει. Σαν να μην αντέχει την ίδια του την ύπαρξη σκέφτομαι.
Άλλοι πως αντέχουν την ύπαρξή τους;
Σχόλια