Είχα αναφέρει ότι ήμουν στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν γίνονταν να μην επισκεφθώ την έκθεση με αφορμή τα 70 χρόνια της Ελληνικής Ραδιοφωνίας στο Ζάππειο. Πήγα δυο φορές, το οπτικό και ακουστικό υλικό μοναδικό. Περισσότερο από 4 ώρες έχει διάρκεια το ακουστικό υλικό από το mp3 που δανείζετε ο επισκέπτης.
Εξαιρετική έκθεση όπου πραγματικά καθώς περπατάς περνά από μπροστά σου ένα γιγάντιο μέρος της ιστορίας της χώρας. Πολιτική, τέχνη, μουσική, αθλητισμός, εξαρτήματα, γνώση και μνήμες. Μνήμες που ζήσαμε όλοι, περισσότερο ή λιγότερο. Μαγεία. Έχουν μείνει μέσα μου τα εξαρτήματα των ηχητικών εφέ από τις θεατρικές παραστάσεις. Οι ξύλινες σκάλες, τα γυάλινα παράθυρα, τα παντζούρια, η αλυσίδα που ζωντανεύει τον ήχο της άγκυρας.
Γιγάντιο το υλικό, γιγάντιο και ταξιδιάρικο. Τη μια στιγμή βλέπεις σε ασπρόμαυρη φωτογραφία τον Γιάννη Πετρίδη στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα και τον ακούς να μιλά με τον Jagger, λίγα μέτρα πιο πέρα τον ξαναβλέπεις πριν λίγα χρόνια.
Είναι παράξενα τα μεγέθη και το καταλαβαίνεις όταν τοποθετήσε μέσα τους, όταν γίνεσαι τμήμα τους. Όταν γεννήθηκα η ΕΡΑ είχε την τωρινή μου ηλικία. Περπατάς και χάνεσαι σε εποχές, πρόσωπα και γεγονότα, σε σκέψεις προσωπικές.
Πριν πάω στην έκθεση τη δεύτερη φορά κάθισα να πιω ένα καφέ στην Αίγλη, έξω. Από εκεί ξεκίνησε η μαγεία. Ήρθαν στο τραπέζι σπουργίτια, τα τάισα το μπισκότο που προσφέρονταν με το καφέ. Μοναδική επαφή, θρυμμάτιζα το μπισκότο και σχεδόν το έπαιρναν από το χέρι μου.
Αν δεν πήγατε να πάτε, η παράταση της έκθεσης τελειώνει την Κυριακή 08.02.2009. Πήγα και έκανα μισάωρη εκπομπή. Τη θεωρώ άθλια, δεν έχει σημασία, πέρασα καλά και γέμισα. Μπορεί κάποια στιγμή να την βγάλω στο blog. Θα δείξει.
Σχόλια