Πήρα ταξί από το κέντρο, μεσημέρι. Δεν μπόρεσα να μπω στο λεωφορείο, γίνονταν μάχη, αλλά μάχη. Ο ταξιτζής μου 'πε άλλη διαδρομή γιατί Πατησίων με Κύπρου θα 'χε ακόμα βαβούρα. Δεν ήξερα τι είχε γίνει νωρίτερα, από αυτόν το 'μαθα. Ο Δήμ(ι)ος του πρασίνου των Αθηναίων έκανε το θαύμα του για να το παρκάρει στο πάρκινγκ, πάνω στα νεκρά αιωνόβια δέντρα, πάνω στα ίχνη που άφησαν καθώς τα έπαιρναν (και καλά) για να τα μεταφυτεύσουν.
Στην αρχή θύμωσα με τον Κακλαμάνη, μετά σκέφτηκα, σιγά μην έχει ευθύνη αυτός; Αυτοί που τον ''έβγαλαν'' έχουν την ευθύνη, αυτοί είναι οι ανεύθυνοι. Κάποιοι από αυτούς είναι και κάτοικοι του Δήμ(ι)ου Αθηναίων, κάποιοι ήταν παρόντες και στις διαμαρτυρίες για το γεγονός, είναι κάτοικοι της περιοχής. Κάποιοι άλλοι δεν τον ''έβγαλαν'' καν.
Όλοι μαζί όμως θα στερούνται το πράσινο, θα παρκάρουν όμως τα κουρασμένα γεμάτα καυσαέρια κορμιά τους. Όλοι μαζί όμως θα αναπνέουν τα Ισραηλινά χημικά που παρήγγειλε η παράταξη του Δημάρχου Αθηναίων. Τραγικό, έστειλαν τα ΜΑΤ όχι για να μην κοπούν τα δέντρα, αλλά για αυτούς που διαμαρτύρονταν για αυτό. Τραγικό, ρεαλιστικό, ''φυσιολογικό'', αλλά μη κατανοητό σε συναισθηματικό επίπεδο.
Έμαθαν αυτό το γεγονός οι αγρότες των δρόμων σκέφτομαι; Αν ναι θέλω να μείνουν στους δρόμους μόνο για αυτό άλλη μια βδομάδα. Συμπαράσταση για το κόψιμο των δέντρων στη μεγάλη πόλη. Μ' αυτό το τρόπο κερδίζονται οι αγώνες, με τη συμπαράσταση. Με το νοιάξιμο της μιας κοινωνικής ομάδας προς την άλλη. Έτσι γίνεται το ουσιαστικό ξερίζωμα των πάσης φύσεως Δημίων.
Σχόλια