Εδώ και μερικές ημέρες σκέφτομαι τα τηλεπαιχνίδια. Υπάρχει μια δομή για να μπουν σε μια σειρά οι σκέψεις. Το πρόβλημα είναι ο χρόνος και η διάθεση να ‘’λερώσω’’ κατά κάποιο τρόπο το blog (διότι ένα επίπεδο υπάρχει). Προέκυψε όμως ξαφνικά άλλου είδους ‘’λέρωμα’’. Παιδικό, μαγικό, χριστουγεννιάτικο, γλυκό, σοκολατένιο.
Κυριακή βράδυ τυχαία είδα στον ΑΝΤ1 (όχι το ‘’Με αγάπη’’) το ‘’Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας’’. Το γνωστό παραμύθι του Ρόαλντ Νταλ, με δημιουργό τον Τιμ Μπάρτον, και εκτελεστή τον Τζόνι Ντεπ. Έφυγα, ξέφυγα, ξεχάστηκα, ταξίδεψα, άλλη κατάσταση, άλλη διάσταση. Χαλαρό, παιδικό, διδακτικό κυριολεκτικά, για μικρά παιδιά και τα δικά μας των ενηλίκων που έχουμε μέσα μας. Αν δε το ‘χετε δει δείτε ‘το, αν ναι, ξαναδείτε ‘το.
Μέρες που έρχονται και κακός, κάκιστα λέω αυτό το μέρες που έρχονται γιατί απλά θα ‘πρεπε τέτοιες ταινίες να ‘ναι στο εβδομαδιαίο μας πρόγραμμα. Εμάς των ε(α)νηλίκων. Φλας τώρα. Πριν πολλά χρόνια έξω από το Εθνικό Στάδιο Βέροιας (έτσι έγραφαν το γήπεδο) είχε την εξής φράση : ‘’Σημασία στον αγώνα δεν έχει η νίκη αλλά η συμμετοχή’’.
Αυτό ακριβώς βίωσα αργά το βράδυ, όταν ξύπνησα γύρω στις τρεις. Δεν είδα το τέλος, με πήρε ο ύπνος, γλυκός παιδικός και σοκολατένιος. Δεν με ‘νοιάξε που αποκοιμήθηκα, είχα κερδίσει το ταξίδι για τον ύπνο. Χώρια που κέρδισα για το μέλλον την επανάληψη της προβολής. Σίγουρα κάπου θα το πετύχω ξανά, το ευκολότερο σε κάποιο κατάστημα ενοικίασης. Και ναι κάποια πράγματα πρέπει να επαναλαμβάνονται.
Κυριακή βράδυ τυχαία είδα στον ΑΝΤ1 (όχι το ‘’Με αγάπη’’) το ‘’Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας’’. Το γνωστό παραμύθι του Ρόαλντ Νταλ, με δημιουργό τον Τιμ Μπάρτον, και εκτελεστή τον Τζόνι Ντεπ. Έφυγα, ξέφυγα, ξεχάστηκα, ταξίδεψα, άλλη κατάσταση, άλλη διάσταση. Χαλαρό, παιδικό, διδακτικό κυριολεκτικά, για μικρά παιδιά και τα δικά μας των ενηλίκων που έχουμε μέσα μας. Αν δε το ‘χετε δει δείτε ‘το, αν ναι, ξαναδείτε ‘το.
Μέρες που έρχονται και κακός, κάκιστα λέω αυτό το μέρες που έρχονται γιατί απλά θα ‘πρεπε τέτοιες ταινίες να ‘ναι στο εβδομαδιαίο μας πρόγραμμα. Εμάς των ε(α)νηλίκων. Φλας τώρα. Πριν πολλά χρόνια έξω από το Εθνικό Στάδιο Βέροιας (έτσι έγραφαν το γήπεδο) είχε την εξής φράση : ‘’Σημασία στον αγώνα δεν έχει η νίκη αλλά η συμμετοχή’’.
Αυτό ακριβώς βίωσα αργά το βράδυ, όταν ξύπνησα γύρω στις τρεις. Δεν είδα το τέλος, με πήρε ο ύπνος, γλυκός παιδικός και σοκολατένιος. Δεν με ‘νοιάξε που αποκοιμήθηκα, είχα κερδίσει το ταξίδι για τον ύπνο. Χώρια που κέρδισα για το μέλλον την επανάληψη της προβολής. Σίγουρα κάπου θα το πετύχω ξανά, το ευκολότερο σε κάποιο κατάστημα ενοικίασης. Και ναι κάποια πράγματα πρέπει να επαναλαμβάνονται.
Σχόλια