Σαν ένα καζάνι που βράζει και που θα σταματήσει. Το νερό βράζει, κοχλάζει, γίνεται ατμός, εξαφανίζεται και μαγικά ξαναγεμίζει για να ξαναδειάσει και ξανά και ξανά και ξανά. Η φωτιά δεν σβήνει, εκεί καίει ασταμάτητα, συνεχώς να καίει, να ζεσταίνει και να φωτίζει μαζί, χωρίς σταματημό. Δεν έχει σημασία ποια είναι η πηγή της. Σήμερα, τώρα. Το αποτέλεσμα μετρά, το καζάνι βράζει και μαζί του το νερό.Νομίζεις ότι θα λειώσει το μέταλλο, έχει μαυρίσει, σαν το καζάνι που έκανε μαρμελάδα ή κομπόστες ροδάκινο η γιαγιά στο χωριό. Έκαιγε ασταμάτητα και ήταν εκεί δυο χέρια να γεμίζουν, να τροφοδοτούν και αυτό συνέχιζε μέρα και νύχτα. Από κάτω η φωτιά με ηρεμία να καίει και από πάνω το ακριβώς αντίθετο. Ο βρασμός, ο χαμός, ο ορισμός της απόλυτης ταραχής. Η μεταβολή, η μετάδοση, η αλλαγή, η εκτόνωση. Κάτω ηρεμία, πάνω χαμός. Σαν λίγο πριν το αποτέλεσμα ενός τσουνάμι.
Σκέψεις πρωί- πρωί ε; Τι σου’ ναι το blog. Μοιάζει με το ραδιόφωνο, εκπέμπει όποια ώρα, για όποιο θέμα με γιγάντια άνεση χρόνου προετοιμασίας όμως, αρκεί να υπάρχει ο άτιμος ο χρόνος διαθέσιμος, γιατί από θέματα ένα σωρό.
Δεν έχω προλάβει να διαβάσω αν και έχω κρατήσει κάποια άρθρα με σχετικές έρευνες - θέματα - αφιερώματα για τα blog. Δεν ξέρω τι λεν, ξέρω το τώρα, το βίωμα και αυτό μετρά. Το τώρα δεν έχει να κάνει με το προηγούμενο κείμενο, ούτε με παρενέργειες ούτε με ανεπιθύμητες ενέργειες. Απλά αναφέρετε στο απόλυτο τώρα, αυτή τη στιγμή, τη στιγμή της εκπομπής.
Μ’ άρεσε (και τους ευχαριστώ) που δυο καλή φίλοι μετά την ανάγνωση των ανεπιθύμητων ενεργειών επικοινώνησαν να πουν περαστικά. Αυτό είναι το blog. Επαφή, επικοινωνία, νοιάξιμο, ενημέρωση προσωπική και μη. Αυτό είναι το blog. Καζάνι που βράζει και ο ατμός να εκτονώνεται. Αυτό είναι το blog. Διαφορετικό, ανάλογα το ύφος του, ανάλογα το ύφος τη στιγμή της εκπομπής. Και αυτό είναι το blog. Ανθρώπινο ανάλογα τη διάθεση, εξάλλου είναι δημιούργημα ανθρώπων. Απλά και ουσιαστικά, φιλιά σταυρωτά.
Σχόλια