Ήταν η Αναστασία ή Νατάσσα με τον Ορέστη από τη μια, από την άλλη ήταν η Μυρτώ με τον Στέφανο. Τα ίδια πρόσωπα στο Star και στον Alpha, Βουγιουκλάκη και Παπαμιχαήλ, ένα 24ώρο πριν, χθες, 28 Οκτωβρίου λίγο μετά τις 21:00. Στην Εθνική μας εορτή, στην επέτειο του ΟΧΙ που’ χαμε πει το ’40 που μοιάζει για τις γενιές καθώς περνάν τα χρόνια σαν 40 αιώνες πριν.
Το απόγευμα έπαιζε στο Star το Forever Young με τον Μελ Γκίπσον σαν να πρέπει να παγώσουμε σκέφτομαι το τότε ΟΧΙ γιατί τώρα δεν υπάρχουν όχι υπάρχουν δεν. Και μετά τα δελτία ειδήσεων, οι δηλώσεις από την παρέλαση. Ο επιθετικά αμυντικός ή αμυντικά επιτιθέμενος (σαν το Star και τον Alpha) Μεϊμαράκης να δηλώνει για το σθένος των ενόπλων δυνάμεων, για την ανάγκη που έχουμε τις παρελάσεις, για τις δύσκολες μέρες που περνάμε ως έθνος. Αυτά είναι, ζούμε και πορευόμαστε με το έπος του ’40 και βγάλε.
Μοιάζει να χλευάζω μπορεί και να χλευάζω. Δεν μπορώ όμως να μην σέβομαι το γέρο Κρητικό που έχει το δικό του πολεμικό μουσείο στη Κρήτη. Οι γονείς του πέθαναν τότε, ο ίδιος έχασε το μάτι του τότε, στα 7 του χρόνια, από τις κατοχικές δυνάμεις. Το κράτος το έχει χεσμένο αυτόν και το αρχείο του. Το κράτος που μιλά για το σθένος των παρελάσεων. Εγώ δεν μπορώ να μην βγάλω το καπέλο στον γέροντα, έζησε και ζει εκείνη την εποχή. Δεν τον χάραξε, τον ξέσκισε το τότε, και το ξέσκισμα αυτό περνά σε 2’ το πολύ σε κάποια δελτία ειδήσεων. Ίσο ξέσκισμα να σε ξεχνάνε. Στην εποχή των παρελάσεων και των καναλιών της υπολοχαγού Νατάσσας με τα χρυσά μαλλιά.
Όχι άλλο κάρβουνο με χρυσαφένιες μπούκλες μου βγαίνει να φωνάξω στην εποχή της ύφεσης της οικονομικής, της πλασματικής, της πραγματικής. Πριν κάποια χρόνια αυτές τις μέρες είχε κυκλοφορήσει μια αφίσα στη πόλη που έλεγε : ‘’Τα όχι θέλουν Μεταξάδες’’. Δεν θα μπω στο τρυπάκι για το ορθό ή όχι της συνολικής στάσης του Μεταξά. Απλά σκέφτομαι ότι τα όχι θέλουν μενεξέδες στις μέρες μας, είναι τόσο σπάνια που χρειάζονται επιβράβευση, χώρια που έχουν αρωματικές και φαρμακευτικές ιδιότητες.
Σχόλια