Τίποτα δεν έμεινε μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων. Οι 29η είναι αυτοί. Ποιος τι χάρη μας. Κάπου διάβασα ότι θα έχουμε την μεγαλύτερη Ολυμπιακή αποστολή από ποτέ, φανταστείτε να έπαιρνε μέρος και η άρση βαρών. Έκαναν και λαμπαδηδρομία στα τελευταία 100 μέτρα πριν την κορυφή του κόσμου στο Έβερεστ. Οι διοργανωτές είπαν ότι είναι ΄΄πιασάρικο΄΄ και θα γίνει, έγινε. Ο καιρός χάλια την άνοιξη που μας πέρασε, αυτοί όμως το κατάφεραν, είπαν είναι καλό να γίνει και έγινε. Αν γίνονταν ατύχημα και είχαμε νεκρούς από την συγκεκριμένη αποστολή θα γίνονταν αυτόματα αθάνατοι, αιώνιοι που χάθηκαν για ιδανικά και ιδεώδη και γιγάντια πράγματα που δεν κατανοούμε εμείς οι πτωχοί. Στην κορυφή του κόσμου, στο σπίτι του Θεού και αυτός δεν τους είπε τίποτα. Ούτε αυτός ασχολείται μαζί τους. Μακάρι να ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα της Κίνας. Των ανθρώπων και των ζώων της.
29η Ολυμπιακοί αγώνες, Αρχαίο όπως αναβολικά, πνεύμα όπως περιβάλλον, αθάνατο όπως άμιλλα. Αρχαίο το πνεύμα που ‘χει πάψει να ‘ναι αθάνατο. Το ‘χουμε ‘’σκίσει’’ κανονικά. Ωραία ακούγεται ότι δεν υπάρχει. Λεφτά, λεφτά και άλλοι δεν έχουν να φάνε. Ωραία ακούγεται ότι δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει στη ζωή μου, στη ζωή σας. Άρα ωραία ακούγεται. Είναι πιο πέρα από εμάς, είναι παραπέρα, παρά…
29η Ολυμπιακοί αγώνες 08-24.08.2008 και αμέσως μετά οι 13η Παραολυμπιακοί αγώνες 06-17.09.2008. Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό. Γιατί μετά; Γιατί όχι παράλληλα; Αν όχι παράλληλα ας γίνει άλλη χρονιά, πριν ή μετά, όχι αμέσως μετά όμως. Παραολυμπιακοί αγώνες. Το παρά που λέγαμε πριν, το παρά που θυμίζει παράταιρο, παραπέρα, ουξ’ απ’ εδώ, στο περιθώριο, στην απ’ έξω. Εντός του πλαισίου όμως.
Στο τελευταίο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είχα την τύχη να γνωρίσω τον Αλέξανδρο Παπανικολάου και την Έμιλυ Γιαννούκου, δημιουργούς του ‘’Άλεξ’’, της προσωπικής ιστορίας του Αλέξανδρου Ταξιλδάρη, τετραπληγικού Ολυμπιονίκη των Παραολυμπιακών αγώνων του 2004. Είχαμε κουβεντιάσει τότε και στο ραδιόφωνο για την ταινία, λίγες ημέρες πριν είχα πάει με βαριά διάθεση για αυτό που είχα στο νου μου ότι θα δω. Έπεσα έξω και ήταν ωραίο αυτό. Άλλο περίμενα και άλλο ήρθε. Το μαύρο που περίμενα να δω και το χρωματιστό που κατέληξε.
Η δύναμη, η θέληση, ο αγώνας, τα όρια, τα εμπόδια που παύουν να υπάρχουν. Η ίδια η ζωή, γλυκιά και δύσκολη. Αυτό είναι ο ‘’Άλεξ’’. Εκπαιδευτική ταινία για όλους, για την οικογένεια και τα σκατοκάναλα δεν δείχνουν. Η ταινία δείχνει τη ζωή ενός ανθρώπου, ενώ φαντάζομαι ότι υπάρχουν άπειρες ανάλογες ιστορίες που περιορίζονται στους στενούς κύκλους των δικών. Δεν είμαι υπέρ της δημοσιοποίησης της προσωπικής ζωής των ανθρώπων με το στανιό, είμαι υπέρ των δυνατοτήτων που πρέπει να υπάρχουν όταν κάποιος θέλει να πει και να δώσει.
Μπράβο στους τρεις που φαίνονται (γιατί είναι και άλλοι πολλοί με ουσιαστικά υποστηρικτικό ρόλο) στον Αλέξανδρο, στον άλλον Αλέξανδρο και στην Έμιλυ. Ο ‘’Άλεξ’’ έχει βραβευτεί με το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Αθλητισμού στο Παλέρμο της Ιταλίας το Δεκέμβριο του 2007 με τον τίτλο ‘’Ανάδυση’’ και λίγα λεπτά μεγαλύτερη σε σχέση με αυτό που παρουσιάστηκε στο εδώ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Επίσης έχει βραβευτεί με το βραβείο καλύτερης ταινίας μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ από το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου στο 10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον περασμένο Μάρτιο. Πιο πρόσφατα το περασμένο Ιούνη βραβεύτηκε με το βραβείο κοινού στο 2ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών στην κατηγορία ταινιών ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που έγινε στο Λος Άντζελες. (Αν το είδατε στα ψηλά των εφημερίδων).
Το πνεύμα το Ολυμπιακό που λέγεται Παραολυμπιακό. Μπήκα σε παράξενο trip καθώς σκέφτομαι και γράφω τώρα. Δεν ξέρω αν ποτέ τα’ φέρνε κάπως και μπορούσα να πάρω μέρος σε Παραολυμπιακούς, δεν ξέρω αν θα ‘θελα να συμμετάσχω σ’ αυτό που σκέφτομαι τώρα ότι ορίζει κάτι ‘’παρά’’. Το σίγουρο είναι ότι θέλω να πάει καλά ο Αλέξανδρος στο Πεκίνο. Είναι ένας από τους 68 έλληνες αθλητές που θα πάρουν μέρος στους άλλους Ολυμπιακούς που λεν Παραολυμπιακούς. Θέλω να παν καλά όλοι αυτοί που το παλεύουν με αυτό τον τρόπο, θέλω για αυτούς βάθρα πολλά (και για τους 4000 αθλητές από τις 150 χώρες) για να ανέβουν ψηλά. Γιατί το άγνωστο μαύρο των πολλών το κάνουν χρωματιστό του ουράνιου τόξου.
β.ψ.
Σχόλια