Απόλαυση. Αν και κουρασμένος περπάταγα στην Εγνατία βγάζοντας βόλτα το μικρό Φαιδράκι μου. Είναι οι πρώτες βόλτες της, πάει σαν ‘’χαμένη’’, μυρίζει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα εκτός απ' το μπαλκόνι μας. Πληρότητα στα 30 και κάτι μ’ ένα παιδικό όνειρο που μοιάζει να γίνεται πραγματικότητα.
Παράλληλα με' μένα παιδί νεαρό, το πολύ 21-22 με ένα σπρέι στο χέρι, γράφει συνθήματα στους τοίχους για απελευθερώσεις συναγωνιστών του. Αυτό έχει νόημα και αξία για αυτόν, είναι η απόλαυσή του. Δεν τον ζηλεύω, δεν τον χλευάζω απλά παρατηρώ.
Η Φαίδρα με τραβά συνεχώς σαν να θέλει κάτι να μου θυμίσει, κάτι να μου πει. Προς στιγμή σκέφτηκα ότι εγώ είμαι δεμένος με λουρί. Αμέσως η σκέψη αυτή έφυγε όπως ξεκίνησε το κείμενο σήμερα. Απόλαυση. Ζω αυτό που με γεμίζει με ένα λουρί στο χέρι, το ίδιο και το παιδί με το σπρέι.
Σχόλια