Δεν μπορώ μετά τις φωτιές και ενώ καίνε ακόμα οι φωτιές τα θλιμμένα βλέμματα. Τα θλιμμένα βλέμματα διαφόρων και διαφορετικών ειδικοτήτων. Συνοδεύονται από θλιμμένες φωνές χαμηλών τόνων.
Δεν ξέρω αν είναι θλιμμένα για τις απώλειες από τις φωτιές, ή για τις απώλειες από τις ψήφους, ή για την συνειδητοποιήσει της ανικανότητας. Αν ίσχυε αυτό το τελευταίο τότε πιθανόν η καταστροφή να ήταν πολύ μικρότερη, γιατί τότε θα υπήρχε αυτογνωσία από πριν άρα και δράση.
Όλοι νοιώθουμε με όσα γίνονται, αυτοί όμως που έχουν ‘’χτυπηθεί’’ ξέρουν. Το μέγεθος της καταστροφής είναι γιγάντιο και δεν χωρά στη φαντασία, δεν χωρά στη σκέψη.
Αυτοί που έζησαν μόνο ξέρουν και αυτό είναι μοναχικό. Μακάρι όσοι δεν ζήσαμε την καταστροφή να μπορούσαμε να ελαφρύνουμε αυτό το μοναχικό βάρος τους. Δίχως ψεύτικα θλιμμένα βλέμματα και φωνές.
Όλοι νοιώθουμε με όσα γίνονται, αυτοί όμως που έχουν ‘’χτυπηθεί’’ ξέρουν. Το μέγεθος της καταστροφής είναι γιγάντιο και δεν χωρά στη φαντασία, δεν χωρά στη σκέψη.
Αυτοί που έζησαν μόνο ξέρουν και αυτό είναι μοναχικό. Μακάρι όσοι δεν ζήσαμε την καταστροφή να μπορούσαμε να ελαφρύνουμε αυτό το μοναχικό βάρος τους. Δίχως ψεύτικα θλιμμένα βλέμματα και φωνές.
Σχόλια