Ζήτω η θλίψη του καλοκαιριού πριν τις διακοπές. Όταν έρχονται στο μυαλό άλλες διακοπές, άλλων περασμένων καλοκαιριών. Με αναμνήσεις, μικρές μα δυνατές. Σαν την ακίδα που μπαίνει στο δάχτυλο και ενοχλεί, σαν το σκουπιδάκι που μπαίνει στο μάτι και δεν ησυχάζουμε.
Σκέψεις περασμένων καλοκαιριών με αφορμή αυτό που τρέχει. Με αφορμή αυτά που θέλουμε να τρέξουν μαζί μας αυτό το καλοκαίρι. Γενικά έχει θλίψη το καλοκαίρι, ίσως γιατί είναι μικρό, ίσως γιατί οι περισσότεροι το κάνουμε μικρό, το ζούμε σαν μικρό. Ενώ όλα τα μικρά έχουν απίστευτη δύναμη. Φανταστείτε πως οι εικόνες από τις καλοκαιρινές διακοπές μας κρατάν μια ολόκληρη χρονιά.
Μικρές καλοκαιρινές στιγμές, καφές ή ούζο στη πλατεία, αέρας που δέρνει καθώς γδέρνει. Μαλλιά μπλεγμένα από τη θάλασσα και τον αέρα, μαλλιά ξεραμένα από τον ήλιο. Πέτρες που σου μιλάν και τις παίρνεις στο σπίτι για να συνεχίσουν να σου μιλάν και την υπόλοιπη χρονιά για να παίρνεις ανάσα. Η επαφή και οι κουβέντες με ντόπιους, οι ιστορίες που μαθαίνεις από αυτούς. Κούραση που ξερνά το σώμα και ρουφά η γη και η θάλασσα και το καταλαβαίνεις. Αυτά μετράν το καλοκαίρι, αυτά μένουν και θα μένουν.
Σχόλια