Σκέφτομαι εδώ και μέρες τα καλοκαιρινά βράδια με διάφορες διαφορετικές συνδέσεις προσωπικές. Τελικά χθες βράδυ από το πουθενά η συζήτηση ήρθε στις φυλακές.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν σκέφτομαι τα πράγματα αν λειτουργούσαν σαν σχολεία, όχι σαν ‘’πανεπιστημιακές’’ αποθήκες πλασμάτων με δυο χέρια, δυο πόδια, μάτια, μύτη, στόμα που μοιάζουν με όλους εμάς τους υπόλοιπους, τους απ’ έξω.
Σαν σχολεία ανθρώπων, ‘’απλά’’ γιατί αυτό δεν έμαθαν οι άνθρωποι, αυτό δεν τους έτυχε ποτέ τις περισσότερες. Να εκπαιδευτούν, να μάθουν, στα διάφορα διαφορετικά επίπεδα.
Σχόλια