Τους βλέπω και τους παρατηρώ όπως με βλέπουν και με παρατηρούν. Κυρίως από το απόγευμα και μετά. Βοηθά το καλοκαίρι για αυτό, τι βοηθά; Όλη η ευθύνη δική του είναι.
Βλέπω τον κόσμο στα μπαλκόνια του. Δεν ξέρω πως είναι, αλλά σίγουρα μπορώ να φανταστώ πως είναι το σπίτι μέσα, ακόμα πως είναι οι ίδιοι μέσα τους.
Με λουλούδια ή όχι, με τέντα που κρύβει και γίνεται προέκταση του σπιτιού, με σαλόνι μπαλκονιού ή απλά με τις καρέκλες της κουζίνας, με κρεμαστά ή με φουρφούρια που βγάζουν ήχους, με κεριά ή με ‘’φιδάκι’’, με Χριστουγεννιάτικα στολίδια που θα ανάψουν το Δεκέμβρη και ψήνονται και αυτά.
Άνθρωποι που μιλάν απ’ τα μπαλκόνια μεταξύ τους, γείτονες που δεν συναντιούνται σε ένα κοινό μπαλκόνι. Ζεστά μπαλκόνια ενώ πέφτει πάνω τους νερό και αυτά παραμένουν ζεστά. Ζεστά μπαλκόνια, ζεστό καλοκαίρι.
Σχόλια