Θυμάμαι πριν ένα ή δύο χρόνια κάποιο ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού στο οποίο ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει.
Δεν θυμάμαι όμως αν υπήρχαν παράπονα από την πλευρά του Παναθηναϊκού για την διαιτησία. Το ίδιο βράδυ έβλεπα δηλώσεις διαφόρων επωνύμων.
Ο καθένας έλεγε ''το μακρύ του και το κοντό του''. Αυτό που πραγματικά όμως μου έμεινε ήταν το κοντό, το μικρό, γιατί πραγματικά για μικρό(τητα) επρόκειτο. Δήλωση Π. Μαντούβαλου, φίλο Ολυμπιακού, πρώην βουλευτή Ν.Δ. και τωρινό ανεξάρτητο. ''Έτσι αγαπάει ο Πειραιάς'', δεν ξέρω αν το δικό μου μυαλό είναι ''βρώμικο'' αλλά αυτή η δήλωση κατευθείαν μου θύμισε το γνωστό εμετικό, ''έτσι γαμάει ο Πειραιάς''. Απίστευτη δήλωση από επώνυμο ευυπόληπτο πολιτευόμενο άνδρα. Αναρωτιέμαι, είναι κουβέντα αυτή; Είναι λόγος ανθρώπου ''σπουδαγμένου;'' Κι όμως είναι.
Είδα το Ριβάλντο στην συνέντευξη τύπου να εξηγεί για πιο λόγο φεύγει από τον Ολυμπιακό. Με συγκίνησε, όχι γιατί δώρισε το ποσό που του οφείλει ο Ολυμπιακός σε ιδρύματα. Με συγκίνησε γιατί τελικά δεν είναι και τόσο επαγγελματίας και μάλιστα ψυχρός.
Αισθάνεται, νοιώθει, αυτό είναι μειονέκτημα. όταν αισθάνεσαι και νοιώθεις τότε πιστεύεις, ανθρώπους και καταστάσεις, και όταν πιστεύεις δέχεσαι το λόγο που σου δίνεται, δεν υπογράφεις συμβόλαιο για αυτό. Αυτό ακριβώς έκανε (έπαθε) και ο Ριβάλντο. Για αυτό σας λέω ότι δεν είναι και τόσο επαγγελματίας.
Δένεται και δίνεται όταν του δίνεται ο λόγος. Αυτό που μου μένει πιο έντονα από την συνέντευξη τύπου που έδωσε είναι ο λόγος που δεν τηρήθηκε, η αθέτηση, η μπέσα που έγινε μπαμπέσα καθώς χάνονταν. Αυτό το έδωσε στο τετράγωνο τηλεοπτικό μας πιάτο ορίζοντάς το ο Ριβάλντο.
Μίλησε για μπέσα και οι Έλληνες την έχουν ψηλά στο αξιακό τους σύστημα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το έκανε ο συγκεκριμένος. Κατάγεται από την Βραζιλία, χώρα λαϊκή, ιδιαίτερα πονεμένη ακόμα και στις μέρες μας. Άρα ξέρει και ο ίδιος καλά από μπέσα.
Μιλάμε για λόγο, για μπέσα, για ειλικρίνεια, για όρους που συνδέονται με το αξιακό σύστημα των ανθρώπων, άρα μιλάμε και για ανθρώπινες σχέσεις. Θεωρώ σημαντική την εξέλιξη των ανθρώπων μέσο των σχέσεών τους, σε προσωπικό και ατομικό επίπεδο. Αυτό που έκανε ο Ριβάλντο είναι εξέλιξη. Βγήκε και μίλησε για την μπέσα που χάθηκε, για την προδοσία που ένοιωσε να του γίνεται.
Πόσοι από όλους εμάς το κάνουμε στη ζωή μας αυτό; Λίγοι, ελάχιστοι, κανένας. Και ναι σίγουρα έχει ''πλάτες'' και το έκανε, τις όποιες ''πλάτες''. Το κόστος όμως είναι κόστος και πάντα υπάρχει. Ως υποστηρικτικής της Α.Ε.Κ. αλλά κυρίως αν ήμουν καθίκι θα μπορούσα να πω ειρωνευόμενος, ''έτσι αγαπάει ο Πειραιάς''.
Το μόνο που ''βγαίνει'' να πω είναι ευχαριστώ. Μου θύμισε δικά μου πράγματα που σχετίζονται με μπέσα, με λόγο, με πράγματα που τηρούνται ή δεν τηρούνται. Μου θύμισε εκπτώσεις που κάνω όταν αποδέχομαι το μη ειλικρινές, το μη της μπέσας. Τον ευχαριστώ γιατί μου θύμισε τον αγώνα που κάνω να κρατώ τον λόγο μου, για να’ μαι συνεπής απέναντι στον εαυτό μου.
Κλείνω σήμερα κρατώντας δυο εικόνες των ματιών του από την συνέντευξη τύπου. Το υγρό βλέμμα της απογοήτευσης και της συγκίνησης όταν μίλαγε για αυτό που χάθηκε, και το βλέμμα το στεγνό και λίγο πιο σκοτεινό όταν μίλαγε για τις αποδοχές που μειώθηκαν κατά 50% και όχι κατά 25%. Τα κρατάω γιατί και τα δύο είναι και δικά μας. Είναι ανθρώπινα.
Από το www.go-out.gr/ 15.05.07
Σχόλια