Στα κλουβιά μας


Στα κουτιά μας όλοι, αλλά όλοι, χαζεύουμε, ζαλισμένοι στην πλειοψηφία μας την συντριπτική..... Ζαλισμένοι σαν μετά από ζαλάδα που δεν ξέρουμε ότι έχουμε..... χαζεύουμε τους νόμους τους άγραφους. 


Στα κουτιά μας, τα προσωπικά που έχουν ανοιχτές πόρτες γιατί όλα βγαίνουν κάποια στιγμή με ανοιχτές ή κλειστές πόρτες.

Στα κουτιά μας.....στα κλουβιά μας τελικά.

Ούτε το κορίτσι θα έρθει εδώ κοντά μας, ούτε δικαίωση θα υπάρξει κι είναι το πιο φυσικό αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά δικαίωση όταν συμβαίνουν αυτά, καμιά δικαίωση..... Καμιά.

Κι όλοι θα 'μαστε με τα κεφάλια μέσα στο κλουβί, του υπολογιστή, της βίας, της τηλεόρασης, του πόνου, του κινητού, του άγριου, του tablet, της ανάγκης, της κάμερας, του μουδιασμένου..... 

Άγνωστα πονεμένοι άνθρωποι, άγνωστα πονεμένη κοινωνία.  

Μικρό το σύμπαν μας τελικά για να το ομορφύνουμε.....
β.ψ.

Σχόλια